son 10 gündür geçmişi deli gibi özlüyorum. en saçma sapan anları bile. sanırım bunalımın eşiğindeyim. işsiz güçsüz oturuyorum. kendime güvenim çok kırıldı bu süreçte.
biri el atsın da beni kaldırsın diye bekliyorum, düştüğüm yerden:(
biri el atsın da beni kaldırsın diye bekliyorum, düştüğüm yerden:(
İşsiz güçsüz oturunca öyle oluyor.
pati
bazen bana da oluyor. halıya yatıyorum yüzüstü 5 dk, geçiyor sonra :)
(bkz: halıya yatmak), şimdi ben de yeni öğrendim, yoga'da gevşeme hareketiymiş bu.
şaka bir yana, psikolojinin biraz sallaması normal bu dönemde bana sorarsan, bir iki ay sonra bir şey olmamış gibi devam edeceğiz.
alt tarafı ekmek almaya giderken bile tedirgin gidiyoruz, bunalmak normal kısaca
masseter
Hepimizin kafa kontak.
Ben de geçen aralık ayını özlüyorum çılgınca. Ama olan oldu, bitti gitti işte.
Hayatımın en depresif dönemi karantinaya denk geldi. Çok şanslıyım.
Kitap önerecem. (bkz: hayatı yeniden keşfedin)(bkz: iyi hissetmek)
faith no more
1