çünkü işin içinde bilinmezlik var. "her an olabilir" duygusu çok kötü. son zamanlarda mesela hadi gündüzleri bir şeyle uğraşırken vakit geçiyor, aklına gelmiyor pek ama gece uykuya yatarken araba sesi geliyor mesela "lan bu depremin sesi mi? uzaktan gürleye gürleye gelecek birkaç saniyeye" diye kalbimin atışları hızlanıyor bazen. bence henüz çok ağır bir anksiyete oluşturmadı bu durum bende ama yine de hoş bir durum değil. özellikle "her an olabilir" düşüncesi çok kötü.
ne yapmak lazım ya? :(
ben bunu aşağı yukarı 3-4 yıldır yoğun bir şekilde yaşıyorum tamamen aynı dediğiniz şekilde. profesyonel yardım da aldım bu konuda. şartlar gereği tamamen geçmesi mümkün değil ama birkaç tavsiye verebilirim.
gündüz vakti olursa diye kendime bir acil durum senaryosu hazırladım. çantam, yapacaklarım belli. bu bir nebze beni rahatlattı. gece olursa da aynı şeyler geçerli ama ben uzun bir süre geceleri normal uyku uyuyamadım. bu konuda uyku ilacı desteği almak beni çok rahatlattı. 3-4 ay kullandım sadece. eğer geceleri uyku sorunu yaşıyorsanız yardımcı olabilir. ben ufacık kalp çarpıntılarımı deprem sanıp yataktan fırlıyordum bir anda.
bunun dışında 30-40 yıllık evimden taşınmaya çalıştım ve 2 yıllık güvendiğim bir binaya taşındım. bu her zaman mümkün olmayabiliyor bunun farkındayım ama yapma ihtimaliniz varsa yapın. gerçekten beni en çok rahatlatan şey bu oldu.
depremle ilgili yazı, entry, yorum okumayın. muhtemelen çoğu şeyin farkındasınız, riskleri biliyorsunuz zaten. anksiyeteyi tetiklemek dışında hiçbir faydası yok. ben de kendimden biliyorum, kendime engel olamayıp okuyordum. ama artık bir şey gördüğüm anda geçiyorum. umarım daha iyiye gidersiniz :)
bende de var. Gece bazen "sallanıyor muyuz lan" diyip bi çevreme baktığım oluyor.
30-40 yıllık binada oturuyorum, ilk yapacağım şey bu yıl dolunca daha yenice bir yere taşınmak. (tabii kira bilmemne napıcaz bakalım)
sonraki adım, 2-3 yıl içinde mümkünse İstanbul'dan gitmek. O zamana kadar olursa yapacak bir şeyim yok zaten.
Gok gurluyor, deprem saniyorum, cok sacma ya of.