Şimdi.
cocukken.
yaşlandıkça zekam düştü nedense :)
zekiliğin tanımını bilmiyorum ben. Yani o ifade ne anlama geliyor bilmiyorum.
Ama şimdi daha hızlı karar alabiliyorum fakat okuduğunu anlama kabiliyetim çok zayıfladı.
Eskiden kafa maymuncuk gibiydi, artık öyle değil. Anlayamıyorum, anladığımı sandığım birşeyi sonradan hatırlayamıyorum. Eskiden de ezber kabiliyetim yoktu ama şimdi normal birşeyleri bile hatırlayamıyorum.
Fakat karar mekanizmam çok hızlandı. Sanırım tecrübenin farkındasız getirileri bi' avantajken, okuduğunu anlama kabiliyeti bi' dezavantaja dönüştü.
Hep maldım.
Gittikce yavasladigimi hissediyorum
Çocukken. Büyüdükçe sosyal zekam artarken (bu normal insan düzeyine erişmem demek oluyor) geri kalan her şey tepetaklak oldu. Önünü alamadım.
Çocukken de çok saftiriktim ama şimdiki kadar göze batmıyordu.
ben pek degismedim galiba. cocukken de cok parlak degildim ama salak da degildim, calistigim icin ortalamanin ustunde bi ogrenciydim. simdi de oyle, biraz gec anliyorum ama anliyorum hehe.
Değişen bir şey olduğunu sanmıyorum. Çocukken üstün zekalılar okuluna kabul edilmiştim falan, sonra vazgeçmiş ailem, yanlış bir karar değilmis bence.
Bunları context olsun diye söyledim.
Küçükken zekamı sınırlayan şeyler yoktu, istediğim şeyde istediğim kadar düşünme özgürlüğüne sahiptim. Büyüyünce gerçekliğin sınırlarında kısıtlanıyoruz ama.
Öte yandan, inanılmaz bir eğitimle bu zekayı güçlendirmiş oldum. Yani çok daha iyi bir output var.
Yine de sıklıkla ben geri zekalı mıyım diye kendime soruyorum, çünkü hayat bunu gerektiriyor :)
gecmiste hic zeki olmadim. simdi de zeki degilim.
cocukken. asiri farkla.
maalesef potansiyelimi ortaya koymadim.
Aynıyım
2 yaşımdan sonra sabitlemiş gibi hissediyorum kendimi. 2 yaş benim için zirveydi. Zirvede bıraktım.
Aynı.
sadece zeki taklidi yapabiliyorum artık geçmişe göre.