eskiden çocuklarla pek aram yoktu. yeğenim doğduğundan beri işler tersine döndü. ilk kucağıma aldığımda dehşete düşmüş halimin fotoğraflı kanıtı bile var :) şimdiyse eski fotoğraflarına bakıp bakıp duygulanıyorum. ailede çok dalga konusu oldum hatta bu yüzden.
bebek hallerinin tadını çıkarın. çok hızlı büyüyor keratalar. benim yeğen 2 yaşına geldiğinde çirkefliğiyle beni hayattan soğuttu.
Dünyada sanırım en çok yeğenlerimi seviyorum.
teyzelik-halalık biraz da anneliğin iyi yanlarının olup kötü yanlarının olmadığı bir ünvan bence; o yüzden daha keyfini çıkarabiliyorsun çocuğun. özellikle teyzeler kardeşleriyle empati yapıp çocuğu daha fazla benimsiyor, bu da bir noktada annelik hormonlarını tetikliyor bence; bu sebeple olsa gerek duygusallık.
Ben mütemadiyen ipnelesiyorum diye yorumlanmıştım ama yaş kemale erince mi oluyor nedir var böyle bir durum. İş arkadasimin yeni doğan kızını görünce gözlerim dolmuştu. 30e
ablamin oglu dogunca, birkac gun yanında kaldiktan sonra ankara'dan istanbul'a ayrilirken neredeyse aglayacaktim.
Kesinlikle oldu, oluyor. Şapşiğin her fotoğrafina ilk kez bakıyormuş gibi bakıyorum. Metroya binişimde telefonumdan fotoğrafları açıp taa doğumundan günümüze kadar bakıyorum, videoları izliyorum. Ben de epey uzaktayım ona ve her anını görmek istiyorum. Bazen fotoğraf ve videolarda sevgim taşıyor yüreğimden böyle alıp yüreğime sokasım geliyor. Dişlerim acayip kamaşıyor ve o anlarda ısırmaya kıyamıyorum gerçekten. Bu cevabı bile demin aile grubuna gelen banyo sonrası bornozlu fotoğrafina bakarak yaziyorum. Zamanla geçer mi bilmiyorum:/
Yaşadıkların normal aynısı bende de olmuştu insanın yeğeni bir baska oluyor. Allah sağlıkla analı babalı büyütsün
Abimin kızı (2011 doğumlu) ve kuzenim kızından (2014 doğumlu) sonra bütün kız çocuklarının amcası gibiyim. Çocukları seviyordum zaten ama sevdiğim insanların çocukları olunca, ayrı bir şey, fark bir şey oldu.
Doğumlarından sonra pek bir şey hissetmedim ama zaman geçtikçe, bağ kurdukça canımın birer parçaları oldu.
Anam, bunu yazarken gözlerim oldu.
Allah bağışlasın, bebek masumiyeti, saflığı gerçekten duygusallıkta peak yaptıran şeyler. zamanla geçer mi? bence geçmiyor. yaramazlıkları affediyorsunuz, onun ne kadar saf hissettiğini görünce hassasiyetiniz olduğu gibi kalıyor. hele kendi çocuğunuz olunca esas duygusallığı o zaman yaşarsınız diye tahmin ediyorum. duygusallık biraz yıprsatsa da bence çok güzel bir şey. bazen çok duygusal olduğumu düşünüp duygularımı nasıl öldürürüm diye düşünür, sağa sola sorardım, ama artık kabul ettim ne yaparsanız yapın duygusallık devam edicek =)