Evlenmis olsan da esin senden once ölmüş olabilir, bosanmis olabilirsin. Cocugun olmayabilir, olsa da sana bakmayabilir. Yazdigin senaryo evlensen de 10 tane cocuk yapsan da basina gelebilir.
Evlilikten bagimsiz olarak yalniz ölmek evet üzücü ama hayatin gercegi artik günümuzde bu gozle bakiyorum ben.
35ten sonra evli olmamak da üzücü bence
o yaştan sonra barlarda karı kız kovalamak istemem
Evet aci. Yalnizlik aci olurdu. Hele de ileri yaslarda.
Ölmek bir an. Ömrün tek geçmesi kötü bana kalırsa.
@ceviz e katılıyorum. Ya evladın ya eşin ya da sen önce öleceksin aynı anda ölmediğin takdirde.
Tek olmak güzel değil ölçülü çoğalmakta fayda görüyorum.
Bence abartılıyor. Örneğin yüzlerce insanın içinde araba çarpıp ölenlere kimsenin yardım edemiyor olması daha acı mesela.
Huzurevinde de yaşarım, evimde yalnız da ölürüm önemli değil benim için. Doğru düzgün biri olacaksa evlenin, yalnız kalmaktan asla korkmayın.
Niye öyle olsun.
35 ten sonra yalnız olmak daha kötü.
yoo.
hayatı yaşamayı bilene daha iyi bile.
Sorunu soyle dusun, 8-10 saatik bir ucak yolculugun var, tek basina mi oturmak istersin, yoksa yolda elini tutacagin biriyle mi... bence ucak yolculugunu (hayati) sevmeyen biri icin ikisi de sıkici. Seviyorsan ikisi de keyifli ama iki kisi daha keyifli. Bana sorarsan hayat cok sıkici ve zor, acilar, hastaliklar, olumler... tek olmak %49.99999 evli olmak %50.00001. Ben ikinciyi sectim. Mutluyum. Cocugunun kokusu safligi...bunu yasamadan gocmemeli.
öldüğünde öldüğünün farkında olmazsın, bu geride kalanlar için acıdır.
nasıl öleceğimle ilgili hesap kitap yapmam. evli olup eşimin dirdirindan beyin kanaması geçirip de ölebilirim. evde tek başına kalıp aslında yanımda biri olsa basit bir müdahale ile kurtarilebilecekken de ölebilirim.
yalnizlik boktan bir durum. ama iyi bir insanla evlenemeyeceksen, sirf evlenmis olmak icin evlenmeyeceksin. bu durumda yalnizlik daha iyi.
Erkekler için daha farklı olabilir durum tabii, ama ben 35 yaşında bir kadın olarak hayatımda ilk defa bugünlerde "aa galiba ben hep yalnız kalıcam" diye düşünmeye başladım zaman zaman. Buna bir duygu ekli değil, sadece bir farkındalık. Daha önce de öyle olacağını düşünürdüm ama bir seçimdi daha çok. Şu anda yaşın kadınlar için ne kadar önemli bir faktör olduğunu dünya yüzüme yüzüme vuruyor. Daha önce kısa süre evli kaldım. O şekilde mutsuz bir ilişkiyle hayat geçirmektense yalnız olmayı şüphesiz tercih ederim, ama yalnızlığın tercih ile tek seçenek olması arasında duygusal olarak bir fark varmış, bu da bir gerçek.
Bunlar yalnız yaşama ile ilgili yorumum. Ölüm konusunda söyleyecek bir şey yok; benim babamın üç çocuğu, iki eşi (eski/yeni demek istiyorum), aile dostu vs vardı da yine yalnız öldü. Evlilik herhangi bir yaşam tarzı garantisi değil.
Yoo. Belli bir yaşa geldikten sonra zaten kimseyi çekememeye başlıyorsun, o zaman yalnızlık tercihe dönüşüyor.