bir yandan da 3 ay evvel bornova'da pideci dükkanı açtı babam. (elde olan olmayan her şeyini koyarak) ama gelirden çok gider oluştuğu için elemanları gönderttim, şimdi okulum dışında kalan her an gün sonuna kadar orada bulunmam gerekiyor. haliyle sınav haftası olsun, ders tekrarı için olsun okul için çalışmaya çok vaktim olmuyor. ama biraz hevesim olsa bir şekilde halledebilirdim diye düşünüyorum. o kadar yalnızım ve yalnızlığımdan utanç duyuyorum ki okula gittiğimde (herkesin kendine göre ortamı var), ne ders dinlemeye gidesim geliyor ne de gittiğimde derse odaklanabiliyorum. ve bu okulun tek bir dönem bile kayıp geçmeden bitmesi gerekiyor. (yaş 24 ama 2.sınıfım daha) vizelerim de berbat geldi :/ çok kısa sürede kendimi toparlayıp başarılı olmam gerekiyor. siz böyle bir durumda nasıl motivasyon sağlardınız?
Profesyonel ortamlarda sevmek ya da sevilmek gibi şeyler bence amatörlere göre.
Sen geçtiğin derse, kendine ve ailene katkı sağlayan şeylere kanalize ol. Emin ol o sevgi pıtırcığı arkadaşların yüzde 90ı mezun olduktan sonra birbirinin yüzüne bakmıyor. Ama ailen hep yanında olacak...
Dersleri bir şekilde hallet. Bu arada okula sadece ders için odaklan. Kimsenin seni sevmesine ihtiyacın yok.
Bununla birlikte hobin varsa ona zaman ayır. Gerçekten sevdiğin bir şeyin vesilesi ile sosyalleş.
Sevilmediğin varsayımın yanlış olabilir.
"okulda sevilmemek" kavrami cok mantiksiz ve cocuksu. otobuse bindiginde otobusteki kimsenin seni sevmemesi gibi bir sey. bu gerceklikten kopuk "sevilme" ihtiyacini asman ve onceliklerine odaklanman gerekiyor: bunlar pideci dukkani ve dersler. okulda herkesin ortami var falan ilkokulda olsan da ezik hissetsen anlarim ama esek kadar adamsin, boyle hezeyanlara kapilma. senin su bulundugun durumdaki basarin babanin isini ne kadar iyi idare etmen ve derslerini ne kadar cabuk gecmen uzerinden olculuyor, kantinde ne kadar populer oldugundan degil.