yaş oldu 31, dana gibi oldum ama hala çok çabuk kırılıyorum, trip atıyorum, insanları özlüyorum ayrılıp her şey bittikten sonra bile sevgili olduktan sonra.

erkeğim bir de. ama valla ya. ciğerim acıyor artık. napsam da daha farklı olsam? bu piçlik nereden kaç paraya alınır?

danke.

 

canın yana yana duygusuzlaşıyorsun.

scudman1

Geçenlerde bir duyuru açmıştım. O hale gelmeden önce çok duygusaldım, sağolsun insanlar acımasız yapmayı başardı ( ya da içimde vardı dışarı çıktı :)) . Az daha canın yansın düzelirsin. Birde şunu düşün ölünce tek kalıyorsun en sevdiğin bile yanında olmuyor. Bencil ol demiyorum ama insanları da çok takma. Kalan kalır giden gider.

Restclean

Hayatındaki insanlara bağımlılık geliştirmiş olabilirsin. Kaybetme korkusundan kaynaklanıyor olabilir şikayetlerin. Ayrıldıktan çok sonra bile hatırlayınca canının acıması da bundan. Hafif narsistik bir tavır bile olabilir bu, "beni nasıl terkeder?" düşüncesiyle başlayıp öfkeden, özleme birilimli ilerleyen bir süreçte olabilirsin.

Bende tanı var, çözüm yok ama.

epistemic_regress

sırf sevgililik mevzuları mı bilsem işte, genel olarak beynim kapalı geziyorum sanırım. malım herhalde.

passion rules the game

@epistemic_regress benimle ilgili çok nokta atışı tahminde bulunuyorsun, hafif tırsıyorum... :)

passion rules the game

bende çözüm var. konfor alanında çık

dafuq

Valla bence çözümü birilerini ve bir seyleri çok da onemsememekte ve anlam yuklememekte buna kendin de dahil. Bunu basarinca zaten gerisi geliyor. Bir de öncelikler siralamasini iyi yapmak ve mantık odakli yasamak işleri daha kolaylaştırıyor.

Amaranta ursula

Bazı insanların da yaradılışı öyle. Belki işe kendini olduğun gibi kabul etmekle başlayabilirsin sürekli başkası gibi olmaktansa..

superfluid

Olduğun gibi olmaya devam et, kimsenin seni anlamasını bekleme. Az önce Rocky'yi bi milyonuncu kez izleyip yine ağladım. Yo Adrian!

Hakan1980
1

mobil görünümden çık