Canımın sıkkın olduğu güne denk gelirse birde içime dokunan bir şey çalarsa cebimdeki tüm parayı veriyorum.
nö.
karaköy kadıköy vapurunda bazı akşamlar, müzik yaptığını sanan biri var. bağlama, gitar falan çalıyor. onun haricinde denk geldiğimde veririm.
hayır çünkü çok rahatsız oluyorum. yüksek ses ve müzikten oldum olası hazzetmem. kalkıp başka yere gitme imkanı da olmuyor, tıkılı kaldığım yerde işkence çekiyorum ya. geçen marmarayda aynı vagonda bi adam birdenbire çalmaya başladı nasıl kendimi tutup indim bilmiyorum.
bi defa kinder supriz yumurta vermistim, gayet olumlu karsiladilar.
Hayır. Şehir zaten gürültülü. O vapurda yatım saat deniz izleyerek kafa dinlemek istiyorum, 2. Sınıf müzik dinleyerek kafamı şişirmek değil.
adam gibi çalıyorsa veririm. ama bir çoğu 'iki tıngırdatak da yolumuzu bulak' seviyesinde.
taksim'deki müzik teröründen sonra bach gibi kalıyorlar, orası ayrı.
Vermiyorum. Cunku toplu tasima araclarinda muzik yapilmasi yanlis. Sokakta cal, isteyen dinler istemeyen gider. Ama bir aracta kendini zorla dinletmek her seyden once medeniyetsizliktir.
Ikinci sebep bu arkadaslarin cogu muzikten keyif aldiklari icin degil acgozlulukten bu isi yapmalari. Vapura biner binmez iki sarki calip para toplayip kostur kostur alt kata inip iki sarki calip sonra iki sarki da terasta gibi bi formulleri var. Hele bir de arada izmir marsi deneyenler oluyor of ki ne of...
Ozetle sinyalcilerden farklari yok.