Eskilerde ve köylerde saçma bir şekilde oluyordu. Sakın böyle bir şey yapmayın tabi, sevin evladınızı.
Sorunuzun cevabını tam olarak bilmemekle beraber tahminim, sevgi göstermek zayıflık gibi algılandığından aslında genel. Olarak sevgi gösterilmesi istemiyordu galiba.
Bunun yanında, baba çocuğunu adam gibi yetiştirmiş ama. O kendi çocuğunu severken maymun gibi hallere giriyor diye de düşünülebilir.
Ya da çocuk aimarmasin diye belki de.
Karslı bir tanıdığım var, bahsettiğiniz şekilde davranıyor. Babasını gördüğünde kucağındaki çocuğunu bırakıyor mesela.
Hiç duymadım görmedim böyle bir şey. Dünyanın en saçma en aptalca geleneğiymiş.
Yavrum, aşkım, bebegimmmm deyip ağzından öpen tipleri bizim sülale sevmiyor. Daha önce lafının edildiğini duydum. Açıkçası aşırı sevgi göstermeli sevme şekli bana da itici geliyor. Şap şup öpmeler filan...
Bizim patronun eşi (kadın) babası ile konuşurken kendi cocuklarindan bahsederken isim bile kullanamazmiş, bırakın sevmeyi. Bu da aşırı anormal ama.
Kökeni nedir bilmiyorum ama bu çocuklara özel bişey değil. Yani karı kocanın birbirini sevmesi de hoş karşılanmıyor. Aile yanında yanyana oturamayan eşler biliyorum.
Toplum olarak sevme ile ilgili problemimiz var.
Bizim ailemizde yok ama babamın akrabaları babamın bizi sevmesine şaşırırlarmış, babam bizi bazen sırtına alırmış küçümserlermiş vs babam bunlara hiç takacak adam değil. Tam tersi sevgisini göstermeyi seven biri. Annem desen zaten öyle. Tabi bu anlattıklarım 30 sene önce falan. Şimdi biri çocuğunu sevse kimse şaşırmaz. Kökeni veya sebebi ne bilmiyorum ama etnik kökenle pek alakası yok bence.
Var. Sebep saygı, köken Çerkes.
Bu çok eski bir gelenektir 1900 falan değil, taa biz insan olmadan önceki memeli atalarımızdan genetik olarak aktarılan bir gelenektir. Dün akşam aynısını trt belgeselde izledim baba aslan 6 ay yavrulara yaklaşmıyor, sonrasında anne getirip önüne koyuyor çocukları ama babalarının yanında çocukları sevmiyor emzirmiyor. Aksş durumda baba aslan yavruları içgüdüsel olarak dayanamyıp yiyor.
Çok şükür ki öyle saçma geleneği olan aileden değilim. God thanks.
Doğu kökenli arkadaşlarımdan duymuştum sebebini şöyle açıklıyorlardı çocuğu olmayana nispet yapmama, çocuğu şımartmama, büyüğüne saygısızlık.
Nereden tutsan mantıksız. Ülke bu sevgisizlikten çekiyor ne çekiyorsa.
Bir insanı sevmekle başlayacak her şey diyor şair. Sevmek ve sevdiğini göstermek kadar insanı pişiren ne var bu hayatta? Bir çocuğa her istediğini alamazsınız belki ama saf sevgiyle her şeyi öğretirsiniz.
Kuzey kafkas halklarında (Çerkes, Abhaz, Adige, vs) değil sevmek, ilgilenmek bile çok ayıptır.
Anadolu'ya ait düzgün bi gelenek mi var ki bu düzgün olsun. Bomboş işler, yok saygıymış şuymuş buymuş. Seviyosanız sevin geçin böyle saçma sapan iş mi olur..
Köylü cahil tipler yapıyor bunu
Yahu bırak çocuk sevmeyi nikahlı karından makas alsan, topa korlar adamı. Sivas
Nikahlı karından bi zahmet anne baba yanında makas alma istersen.
Dejenerasyon böyle bişey.
Daha geçen gün bunu konuştuk 1968 doğumlu bir teyzeyle.
Annemizin babamızın yanında çocuklara ismiyle bile seslenemezdik, kucağımıza almak zaten yasaktı diyor.
Bence şöyle bir kültürden kaynaklanıyor bu, anne baba çocuklarının daima kendisine hizmet etmesini bekliyor. Çocuğu oldu diye onunla ilgilenmesi kendi annesini babasını ihmal etmesi ve biraz da şımarıklık olarak algılanıyor.
Bu soruyu az önce babaanneme sordum, "Ben onları aradım da buldum, severdim tabii annemin babamın yanında" dedi. Insanlar sevmezmiş dedim, "Vardı öyleleri de, ayıplayan olurdu büyüklerden" diye ekledi.