(bu kişinin samimi arkadaşınız olduğunu düşünerek cevap verin lütfen.)
teşekkürler
Haksız kazanç varsa üzülüyorum tabi ki. Ama çalışıp hakkını alan biriyse ondan çok seviniyorum. Bana da motivasyon oluşturuyor çünkü.
kendimden başkaları ile ilgilenmiyorum
Güzel bir kızla sevgili olan at hırsızlarını görünce üzülüyorum. Lan diyorum bu adam nasıl buldu hatunu? Adamda tip yok, kafa yok., nasıl yaptı bunu diyorum.
Kötü bir düşünce kabul ediyorum ama yapacak bişey yok.
arkadaşlarım isterse uzaya gitsin gram umursamam.. ben kendi hayatıma bakarım..
gerçi çevremdekiler daha ingilizceyi bile sökememişken benim 3.yabancı dile yürüyor olmamdan dolayı onlar bana gıcık oluyor olabilir bilemiyorum :)
baskasinin ne mutlu olmasi, ne mutsuz olmasi ya da daha genel olarak baskasi hakkinda hic bisey umrumda degil.
baskasi kimdir dersen, ben esim annem ve babam disindaki herkes
Çok samimi bir arkadaşım var. Benimle aynı CV'ye sahip. Ben deli gibi çalışıyorum ama konumum aynı, ama o (bana göre) benim kadar çalışmadığı halde yükseliyor.
Öncelikle bunun az önce yazdığım kadar basit olup olmadığını anlamaya çalışırdım. İlla torpil olması gerekmiyor çoğunlukla. Ya da torpil bizim bildiğimiz "hamili kart yakinimdir" şeklinde olmuyor. Çoğunlukla özel sektördeki pozisyonlamalar kişisel ilişkiler, sosyallik vs. üzerinden yürüyor. Yani ben öküz gibi önüme bakıp çalışırken arkadaşım vakit ayırıp "networking" yapmışsa bana da iç çekip kendime küfretmek düşüyor. Üzülüyorum kendi halime ve yine kendime kızıyorum biraz daha sosyal olamadım diye. Arkadaşımın durumundan mutsuz değilim, kendi durumumdan mutsuzum, ki arada bence büyük fark var.
Bunu birebir yaşadım. Sonradan toparlandım ve yükseldim, bunu da belirteyim.
Yakınım, sevdiğim biri ise başarılı olan mutlu olurum.
Değilse umrumda olmaz.
benim üstüme basarak yükselmediyse umurumda olmaz.
ben başkalarının sahip olduklarına özenmem. başkasının mutluluğuna üzülmem. mutluluk hormonal bir durumdur. bu hormonlar dışarıdan vücudumuza giren şeyler değil. kendine odaklanmayı bilirsen umursamazsın.
üzülürüm tabiki fakat insan belli bir yerden sonra daha duyarsızlaşmaya başlıyor bu tip konularda.Aman bana ne ya herkesin kendi kaderi diyorsun