"is kuracak donemde degiliz" kafasindan cikmak lazim oncelikle.
Aynı durumdayım
mesleğimden para kazanamıyorum. az kazanıyorum demiyorum bak, hiç kazanamıyorum diyorum.
al benden de o kadar.
16-24 mesaisini arkadaşa devrettim, resepsiyondan çıktım geldim ve aynı düşüncelerle bu duyuruyu okuyorum. her geçen sene kalitesi daha da düşen turistler, giderek artan tatminsizlikleri ve daha fazla problem yaratmaları. çok saçma şeyler olmaya başladı, artık yüzlerine "yeter lan, tatil yapmayı bilmiyorsanız gelmeyin, evinize gidin" dememek için kendimi zoz tutuyorum.
bu olayın sonu yok. turizmi bırakan arkadaşlarımın hepsi memnun, düzenli yaşıyorlar ve daha önce bırakmadıkları için pişmanlar. zaten işini kaliteli yapan da kalmadı. gittikçe leşleşiyor.
aile yönlendirmesi dahilinde ilk başlarda sevdiğim ancak şu an hiç hoşlanmadığım bir işte çalışıyorum. şu ekonomik şartlarda işten ayrılma ihtimalim yok arada bir tayin yazıp 25 seneyi doldurmak amacım.
iş kuracak dönemden çok işe hakim olabileceğini düşünüyorsan zamanı önemli değil.
Meslek ve mutsuzluk deyince icimi dökmek istedim.
Isimde mutsuzum bu aralar, perakende sektörü. Mesleki tatminsizlik değil fakat, yillarca sahanin tozunu yuttuktan sonra perakende işinin artik yapilabilir bir iş olmadığına kanaat getirip yine aynı sektörde kendimi genel merkeze attım. Memur kafası takılayım biraz dedim. Her şey gayet iyi güzel giderken bizimkilerin eski tanıdığı, kaynak holding'te idare müdürlüğü yapmış feto tutuklusu tip tahliye olmuş. Aldılar işe haliyle. Gorunurde idare amirimiz fakat siyasi nedenlerden ötürü fetonun bir tas çorbasını içen bir tipin bir yudum suya muhtaç olup kivrana kivrana gebermesini zevkle izleyebileceğim için, kendisine bağlı olmayacağımı ve dahi bana pek de yaklaşmamasinin sağlığı açısından faydasina olacağı mesajını en üst kanallardan ilettim.(birim arkadaşı, üretim müdürü, yarım ağızla da patronun ta kendisi vasıtasıyla)
Rahatım bu konuda çok şükür, bir vatan haininden emir almayacağım.
Ama işte icimde zaman zaman yükselen bu tipin ağzını yüzünü dümdüz edip istifayı basma arzusu ile ciddi mücadele içindeyim.
Patronlarim ise dunya iyileri. Gerçekten cok has adamlar, yokluktan gelmiş, dost gibi yaklaşıp sadece ve sadece dostluk bekleyen insanlar.
Misal dün lojistikteki gece amiri izinliydi yerine baktım, akşam patron uğradı bugün de gündüzden devam edeceğimi işimin olduğunu söyledim nasıl dayanican dedi kacamak yaparim bi iki saat sıkıntı olmaz dedim. Ya olur mu öyle şey sabah evin anahtarını bırakırım takılırsın öğlene kadar dinlenirsin en azindan dedi. Öyle samimi bi ortam var.
Şimdi bi yandan böyle adamlar diğer yandan fetocu tipin ağzını burnunu kırma isteği.
Mutsuz ediyor bu açmaz beni.
