varsa bu durumla başa çıkabildiginizi, bu durumu " yenebildiginizi", atlatabildiginizi, bu durumun yaşamınız üzerindeki aktif etkisini bertaraf edebildiginizi düşünüyor musunuz? evetse nasıl?
kötü bir anne. bu sebeple gelişmiş mental rahatsızlıklar. mental rahatsızlıklar sebebiyle sürekli depresyona girip çıkma, öyle düzgünce duran hayatını kendi kendine bok etme.
durumla başa çıkmayı sürekli deneyip bazen başarıp bazen yeniliyorsun ama hala hayatta olmak sanırım bi şekilde başa çıkabildiğini gösteriyor günün sonunda. ha bu atlatmak mı? bilemiyorum.
Doğmam. Dünyaya gelmem.
Babamın ileri derecede epilepsi ve bilimum psikolojik hastalıkları olması. 5 yaşındayken at tepmiş, kafatası yarılmış vs... evlendirmişler tabii ki ileride bakacak karısı olsun diye. Hayatımızı babasız ve hiç büyümeyen bir çocukla geçiriyoruz.
Bize faydası; çabuk büyümek, sorumluluk almak, sıkı aile bağları aklıma gelenler.
Babam, yeğenlerine,kız kardeşlerine, hatta komşulara, komşu çocuklarına gösterdiği ilginin yarısını göstersin diye gözünün içine baktık hep.
Ama yok, ilgisiz, sorumsuz, sevgisiz, bencil.
Bazen diyorum ki hayatım çok kötü gitse, evliliğim bozulsa,arkamda duracak, Savunacak,gidip siginabilecegim en son insandır herhalde. Zira kardeşim boşandı, hiç bilmediği bir şehirde yapayalnız kaldı sahip çıkmadı.
Yıllarca çocukları olmamış keşke hiç olmasaydı.
Bazı insanların anne baba olmaması lazım.