off mezun olunca annemin evine dönmüştüm mecbur, 1,5-2 ay orada kaldım iş bulup taşınana kadar. kısa bir süre belki ama o kadar kötüydü ki bana çok uzun geldi. aynen ben de öğlene kadar yatıyordum. iki tane kedim vardı gelirken getirmiştim, annem kedileri istemiyordu evde. bir de bu şerefsizler annemin çiçeklerini fln kemiriyordu annem iyice çıldırıyordu. birsürü başvuru yapıyordum, hiçbir yer geri dönmüyordu. sadece şu an çalıştığım yerle görüşmüştüm, haber bekliyordum. ananem her gün haber yok mu diye soruyordu (iyi niyetle soruyor ama hiç haber olmadığının yüzüme vurulması çok sinir bozucuydu). iyice bunalıma girmiştim işsizim diye. atlatamadım, iş bulunca atlattım yani.
umarım en kısa zamanda iş bulursun da bu kara günlerin sona erer.
sabah 8 de kalkip 1 saat kahvalti, kahve dus uyanma sürecinden sonra 9 da bilgisayar basina gecip aksam 7-8 e kadar mesaiye gider gibi is ariyordum.
telefon aciyordum tek tek firmalara. networking aktivitelerine gidiyordum aksamlari.
Hiç yaşamadım bu süreci ama, ben yerinizde olsam o yatma kalkma saatlerini acilen değiştirirdim. Erkenden kalkın, biraz yürüyüş yapın. Yürüyüş yapmak üzerine saatlerce konuşabiliriz o kadar etkilidir psikoloji üzerine. Doğada zaman geçirin yatmak veya eve kapanmak yerine. Ayrıca kariyer için ücretsiz olarak katılacağınız etkinlik, kurs, seminer vs kovalayın. Topluluğa karışacak yerlerdir bunlar ve iş fırsatının nereden geleceği belli olmaz.
fitness, arkadaşlarla takılmaca, oyun, netflix.
Üniversiteden yeni çıktığımda bu sorun olmamıştı baya yatıyordum falandı mutluydum.
Geçenlerde ilk işimden istifa ettim, çünkü iğrençti ve kaldıramıyordum. Günde yolu da sayınca ekstra 10 saat zaman açılınca, cidden kafayı yiyordum. Dışarı çıkıyordum ama her gün de çıkacak birini bulamıyordum.
Diziler, kitaplar falan ama bir noktadan sonra duruyor insanın beyni falan. Daha çok uyumaya başladım, resmen boşa gün geçiriyordum vs.
Sonra bi gün patladım yeter diyip tatile gittim günübirlik, dönüşte dating falan başladım. İlk çıktığım insanlarla tam uyuşamadık belki ama güzel zaman geçirdim dışarıda falan. Şimdi hayatımın aşkını buldum sanırım da erken konuşmuş olmayayım.
Tabii yine boşa zaman kalıyordu. Hayatımda ilk kez spora yazıldım. Gitmemin tek sebebi sıkılmış olmamdı bence ihtiyacım yok yani. Ve son olarak, hobiler edindim onlara yoğunlaştım.
Keşke oyunlara dönebilsem. Bir girebilsem baya oynamak istediğim şey var ama zamansızlığa alışınca yapamıyorum.
Kariyer.net'ten, Linkedin'den falan iş bakıyordum bir de kendi alanımla ilgili iş bulabileceğim yerleri internetten araştırıyordum. Annemlerle yaşadığım için kira, fatura gibi dertlerim olmamıştı Allah'tan.
Evde pilates, yoga falan yapıp formda kalmaya çalışıyor bir yandan da kitap okuyordum bol bol.
İşe başladıktan sonra herşeyi canının istediği zaman yapmak için fırsatın olmayacak. Bunlar aslında iyi günlerin diye düşünürsen daha çabuk atlatırsın.
yemek yapmayı öğrendim. günde 4 saatten fazla yürüyerek evin tüm alışverişini yaptım ve 20 kilo falan verdim. örnek olarak ataşehir'den üsküdar'a ya da kadıköy'e yürüyordum.
kafayı yememek için spotify premium a aile üyeliği açtım. müzik ve yürümek beni hayata bağladı. öğlen falan 6 km uzaktaki arkadaşlarıma yürüyerek bir kahve içip geri dönüyordum. ama saat 3-4 gibi mutlaka evde olup akşam yemeğini hazırlıyordum.
Mutlaka gönüllülük yapın ilginizi çeken bir alanda, eğitim gönüllüleri olabilir, birine yardım etmek, özellikle çocuklar tarif edilemez bir duygu. Bu şekilde dışarı çıkmak size iyi gelecek.
Belediye ve ismek'in kursları var, haftada 1 gün ona da bakabilirsiniz.
Yine bulabilirseniz staj yapabilirsiniz bir yerlerde.