Ben ilk zamanlar değil de, sevdiklerimin yüzünde bıkkınlığı gördüğümde intihar ederdim galiba, rahatsızlık verdiğimi hissettiğimde. Onlar hissettirmemeye çalışırdı ama ben mutlaka sezerdim.
Ederdim.
Ederdim.
belden aşağı felç: etmem. internet üzerinden yürütebileceğim yazılım, çevirmenlik gibi alanlarda siivrilmeye çalışırdım.
şaka maka herhangi bir cinsel güç kalmasa başımı derde sokan saçma sapan ilişkiler de yaşamazdım.
boyundan aşağı felç: isterdim ama edemezim heralde. nasıl edeyim?
Can tatlı. İntihar etmek kolay değil.
Hayır
ederdim.
ötenazi de yasal olmalı / uygulanmalı. bu durumda hastanın kararına bakılmalı bence. neden yaşatılarak daha fazla işkence edilir ki ?
bel altıysa bir şekilde yaşarım da boyundan aşağı falansa vurun beni zaten ne anlamı var.
Ederim.
Hele ki yatakta olup bilinci çok açık iki hastayı gördükten sonra o yatakta acı çekiyor sen ayakta çaresizlikten çekiyorsun. Altına yapsa iki taraf için büyük sorun biri utanıyor diğeri iğreniyor. Daha bunlar gibi bir sürü örnek var. En iyisi kimseye muhtaç olmamak
Olmek isterdim ama o durumda nasil intihar edilir ki imkanlar kisitli. Kendini oldurtmek icin kimseyi de ikna edemeyecegine gore. Bu yuzden ulkemizde assisted suicide olmasi gerektigini dusunuyorum. Hem birini cinayete tesvik etmiyorsun hem de ortada suc olmuyor. Tabi dini gerekcelerden dolayi imkansiz turkiyede olmasi. Ama obur turlusu de insana aci vermekten baska bi sey degil.
Etmezdim.
Bir kaza sonucu belden aşağısı felç olan bir balet vardı. O hayata tutundaysa bedeni bir halta yaramayan ben haydi haydi tutunurum.
Oncelikle aktif otenazi hak olmali bu kismi cok destekliyorum. Ama ben intihar etmezdim sanirim. Cunku tıp bilimi ve teknoloji surekli gelisiyor degisiyor yeni cozumler bulunuyor.
oncelikle dini inancim sebebiyle etmezdim. ikincisi beni sevenleri ve onlara cektirecigim aciyi dusunur yine etmezdim. kendimi onlarin yerine koyuyorum mesela esimin/annemin/babamin yatalak kalmasini mi isterim yoksa olmesini. olmus olmalari bana daha cok aci verir diye dusunuyorum.
Etmezdim. Bir arkadaşımın geçirdiği kaza sonucu boyundan aşağısı felç oldu. Daha 16 yaşındaydı.
Önce senelerce fizik tedavi aldı ve ellerini kollarını kullanabilir hale geldi.(bizimki NG ibi rahat değil tabii) Sonra üniversite sınavını kazandı ve bölümünü birincilikle bitirdi.
Sonra da sperm bankasından çocuk sahibi oldu. Hamileliği yaşadı, bebeği sezeryanla doğdu. Şimdi 1.5 yaşında kızı var. Kendisi iskemlede olmasına rağmen elinden geldiğince kızına da baktı. Oysa hala iskele ile gidemediği yerlere kendi anne babası kucağında taşıyor onu.
Pek çok insanın yapamayacağını başardı. Kendisini öldürseydi bunların hiç birini bile yaşayamayacaktı.ne acı...