Son iki-üç haftadır gece gündüz fark etmeksizin bebek ağlama sesi ve konuşmaya çalışan bir çocuk sesi duyuyorum. Ama benim bu duyduğum sesleri, benim haricimde o an ortamda bulunan kimse duymuyor daha doğrusu duymadığını/duymadıklarını iddia ediyor. Bazı anlar bu garip sesler azalırken, bazı anlar çoğalıyor. Bahsettiğim sesleri ortamdan bağımsız bir şekilde nereye gidersem gideyim duyuyorum. Daha önce
Sizce sorun nedir, çözüm nedir? Az kaldı delireceğim. (Belki de delirdim bile)
Şimdiden teşekkürler.
Önce nöroloji sonra psikiyatriye gidiyorsun. Bunu aynen anlatıp gereğinin yerine getirilmesi diyorsun. Muhtemelen halüsinasyon bu. Müdahale şart.
deli kategorisinden yazıyorum; psikologa gitmelisin. psikolojik problemler fiziksel olarak vücutta kendini gösterebiliyor. hafife alma. en doğru cevabı doktorun verecektir.
Psikotik depresyon olabilir. Mudahale sart.
Çok teşekkür ederim. Çok oluyorum belki ama, sizlere göre sorun nedir? Daha önceleri şuan ki maddi manevi çöküşün daha beterini yaşamıştım, o zamanlar bu belirtiler kendini göstermemişti. Neden şimdi? @cilekesgargi @1bir1bir1
bu alanda okumuş biri olarak yazıyorum,
bu söylediğinden deli olduğun sonucuna ulaşamam. bu yola girmemiş bile olabilirsin.
bu sesi farklı ortamlarda da duyuyor musun? örneğin, 3 farklı ortamda duydun mu? eğer hepsi aynı ortamda ise, çoğunlukla bir sesi çocuk sesine benzetmişsindir.
duyduğun ses belli belirsiz mi? yani senin dikkati çekip, yanındakinin duymaması çok mu anormal? atıyorum, yan odadan geliyor gibi mi sesler, hemen yanından geliyor gibi mi, yoksa "komşulardan biridir ama alt kat m ı üst kat mı anlayamadım" düzeyinde mi? son seçenekse de muhtemelen duyduğun ses gaipten değildir, nesnel bir karşılığı vardır.
atıyorum, üst katın musluğu açtığında çıkardığı ses çok kısıktır ve sen algıda seçicilikle artık o sesi duyuyorsundur, ancak çevrendekiler duymayabilir. sorduğun insanların yaşları bile önemli. orta yaş ve kuşağı iyi duymuyorsa mesela...
ama bunları sana "şşş bi şey yok, git dizi izle" anlamında söylemiyorum. sadece, "sesler duyuyorum"un kaynağı tahmininden daha yüksek oranda somut verilere dayanıyor. verdiğin cevaplara göre hâlâ durumdan şüpheleniyorsan git. durumunu büyütme, ama küçümseme de.
psikolojik sorunların mideye, bele, başa vurması çok bilinen bir durum. maddi durumu ve sonrasında manevi sıkıntıları çözmedikçe miden için daha ağır ilaçlar kullanmanı tavsiye etmem. mutluluk, ki en çok yakışandır bize, fiziksel sorunları yok etmek için birebirdir. asla ilaç alma demiyorum, ama bence somut bir rahatsızlık, ciddi sıkıntı görülmezse ilaçları arttırma. ah keşke "her ilaç alacağında önce spor ayakkabılarını giyip, kulaklığını takıp bir yürüyüş yap, bir komedi filminin en sevdiğin sahnesini izle, sonra at hapı, diyebilsem.
sıkıntılarını küçümsemiyorum. aksine, kişinin ruh sağlığının her şeyin önünde olduğunu düşünüyorum. umarım sarpa saran işlerini bir an önce yoluna koyarsın. çok tatlı bir şekilde devam edersin hayatına.
Once norolojiye git, organik bir sebebi olabilir. Onu elemeden digr branslara gitmen sikinti yaratabilir.