Başlık biraz garip oldu farkındayım ama hafta içi sabah kalkmanın, cumartesi pazar uykusunu iple çekmenin akabinde cumartesi sabahı uyandığımda tüm hafta içi özleminden eser kalmıyor, uyumak basitleşiyor. Yani aslında tüm o hafta içi isteğine karşın, sabah mahmurluklarına karşın hafta sonu aldığım uykudan büyük haz duymalıymışım gibi bir düşünceye girdim. Üstüne üstlük tüm bu karmaşanın dışında pazar günü de ertesi günü sabah kalkma mecburiyeti sinirimi bozuyor , tam bir şerefsizm anlayacağınız -_-
Bu arzu hep olmayana mı eriyor ?
Bu arzu hep olmayana mı eriyor ?
her hafta aynı şeyi yaşıyorum. bütün bir hafta haftasonunu bekliyorum, haftasonu gelince de sanki hiç bu anı beklememişim gibi geçiyor, pazar zaten pazartesiyi düşünmece. perşembe günüm bile pazardan daha güzel geçiyor olabilir, sırf haftasonu yaklaşıyor diye. bunun bir sonu yok sanırım, hep ileri bir tarihi düşünerek günleri tüketiyoruz.
gilly
1