annem, teyzem hemşire, abim, kuzenim doktor. hastanelerde büyüdüm, hala da müdavimiyim bu nedenle. hastanenin her şeyine alışığım, hatta kimsenin sevmediği kokusu bile nostaljik gelir, hoşuma gider. gelgelelim, cerrahi herhangi bir müdahaleye ihtiyaç duymaktan ölümüne korkuyorum.
ameliyata falan gireceğime öleyim daha iyi yani, o kadar. bende damar bulamadıkları için kan aldırma mevzusu da tam bir işkence. dişçi korkum da var ölümüne mesela. yazdıkça daralıyorum, kalp atışlarım hızlandı şu anda. yaş 30'u geçince daha sık aklıma düşer oldu bu durum.
her neyse, ben bu korkudan nasıl kurtulabilirim? psikiyatrist vs. mi? param da yok öyle bu tür konulara harcayabileceğim. cidden yok yani, başka bir şeye verdiğimden değil.
ne tavsiye edersiniz?
ameliyata falan gireceğime öleyim daha iyi yani, o kadar. bende damar bulamadıkları için kan aldırma mevzusu da tam bir işkence. dişçi korkum da var ölümüne mesela. yazdıkça daralıyorum, kalp atışlarım hızlandı şu anda. yaş 30'u geçince daha sık aklıma düşer oldu bu durum.
her neyse, ben bu korkudan nasıl kurtulabilirim? psikiyatrist vs. mi? param da yok öyle bu tür konulara harcayabileceğim. cidden yok yani, başka bir şeye verdiğimden değil.
ne tavsiye edersiniz?
Abiniz hekimmiş az çok size destek olup yol gösterebilir.
sorusor
1