dilleri yanmıştır. eskiden sevmezdim. artık yavaş yavaş böyle olmaya başladım.
Fark etmez, sanki dövüyorlar mı gelip? Bence insanlar kendilerini oluşturan özellikler yerine kötü yanlarını törpülemeye çalışsa her şey daha güzel olacak.
Kesinlikle değil. Ben de böyle olsam hayat ne kadar rahat olurdu, işim gücüm ne güzel yürürdü diye düşünüp dururum. Toplumumuzda, özellikle de sokakta sert ve aksi görünmek iyidir.
Ben de böyleyim, ta ki konuşuncaya kadar. Konuşunca ne kadar ürkek, ne kadar nazik ve yumuşak olduğum anında ortaya çıkar. Önemli olan da bu galiba.
doğuştan öyleyim. sürekli duyduğum sözdür "biz seni sert biri sanmıştık falan falan". ergenlik zamanında kafaya taktıysam da farkında olmadan yararını gördüğümü farkettim. sadece dış görünüşe önem veren tipleri kafadan eliyoruz istemsizce. herkes hayata ne ile geldiyse onunla yaşamayı öğreniyor, değişmeye çalışırsan sakil durur.