günümüzde ortalama 75 senelik bir hayata sahibiz ve her gün arabaya biniyoruz trafik kazası riskine rağmen. peki yukarıdaki tanımdaki gibi ölümsüz olsaydık, bu hayatı trafik kazası ihtimali ile riske atmak çok daha fazla "göze alınamaz" mı olurdu?
sorunun esin kaynağı homo deus isimli kitap.
çok fazla değişken var ama genel olarak bana bir yerden sonra bu kıymet kavramı patlarmış gibi geliyor, yani 1000 yıl yaşadın, 2000 yıl yaşadın, ee sonra? bir yerde önemsizleşecektir kaçınılmaz olarak. mesela bir insan "ulan 1235 yıl dayandım, şimdi boktan bir trafik kazasında ölmeyim, en iyisi evde kalayım ben" diye düşünse bile, bir süre sonra kaçınılmaz olarak bu düşünceden bezmeye başlayacak ve koyverecektir. bir de kısa süreli bir yaşama anlam atfetmek daha kolay. insan önüne 10.000 yıllık bir hedef koyabilir mi mesela, o kadar yıl bir hedefin peşinden koşacak motivasyona sahip olabilir mi? ilişkilerin bile itici gücü sonlu olmalarında yatar. sonuç olarak bence yaşam daha kıymetli olmazdı.
intiharlar artardı.
İnsanlar bir gün öleceklerini düşünerek yaşamıyor. Hatta çoğu kişi çevresinde görmedikçe veya sağlık sorunu yaşamadıkça aklına bile gelmiyor.
Intiharın artacağına ihtimal vermiyorum. Çünkü şu an intihar eden insan da tek canını harcıyor. Herhangi bir eylemimizde zaten riske ettiğimiz şey hayatımız oluyor. O açıdan hiçbir fark yok. Ama toplum düzeni farklı olurdu.
"in time" filmini izle, bu konuda sana ilham verebilir.
öncelikle insanlığın %99,98'i net gerizekalıdır.
bunu neden dedim çünkü 75 senelik yaşamda son derece kıymetlidir ve ölmemek ve kaliteli yaşamak için mümkün olan her önlem alınmalıdır. bunu 75 yıllık hayat için yapmayan gerizekalılar 75.000 yıllık hayat için de yapmayacaktır.