1: pizza yiyordum, 2 dilim yedikten sonra yeterince sıcak olmadığını düşündüm ve ısıtmak için odamdan çıkıp mutfağa gittim. hazır mutfaktayken yemediğim kenarlarını çöpe atsam mı diye düşündüm, ama iki dilim daha olduğunu düşünüp hepsini birlikte atarım diye vazgeçtim. kenarlarla birlikte ısıttım ve daha sonra 4ünü birden attım. yani 5 saniyelik falan bi haraket için optimizasyon yaptım kendimce.
2: spordan eve geldim, ellerimi yıkadım. shakera protein tozunu koyup su ekleyeceğim ama tozun kendisine nemli ellerle dokunmak istemiyorum, o yüzden ellerimdeki nem geçene kadar koridordan(tozun ve shakerın durduğu yer) mutfağa geçtim, bir bardak su içtim o esnada ellerim kurudu ve tozla olan işlemi bitirdim. yine aradaki 10 saniyelik boşluğu efektif kullanmaya çalıştım yani.
sürekli bu tarz ufak hesaplamalar yapıyorum, gün içinde onlarca defa böyle durumlara giriyorum. yani durup düşünerek yaptığım şeyler de değil aslında, otomatik olarak yapıyorum bunları. benzer durumda olan var mı? bir kaç arkadaşıma sordum yok yapmıyorum öyle bir şey dediler(en azından küçük şeyler için).
bunun bir adı var mı?
Bir adı olduğunu sanmıyorum. Normal insan davranışı işte.
adı henüz null. kendini yoruyorsun, gerekmedikçe yorma.
Taylorism.
Yaptığıni bilinçli yapıyorsun. Kendini seviyorsun. Güzel şeyler bunlar.
Pratik düşünce diyorum ben buna. Ben de yaparım çok.
Ben de yapıyorum ama bir dozu var :) Fazlası nerd'lük ya da anksiyete..
Analitik branş mezunlarında görülen bir hastalık daha çok :)
ben de sürekli bir şeyleri optimize ederek yaşarım genelde.
mutfakta iş yaparken de, iş programımı düzenlerken de.
küçük ya da büyük fark etmiyor.
zamanı verimli kullanmak, oraya gitmişken öbürünü de halletmek, bir şey atacaksan diğerini bekletip birlikte atmak, bir yere gitmişken 2-3 işi denk getirmek vb.
mesela akşamları mutfağın camlı dolaplarındaki ışığı açmaya (mutfakta ve evde genel olarak ışık olması için sabaha kadar yanar) gittiğimde kedilerin buzdolabındaki mamasını da dışarı çıkartıyorum biraz ısınsın diye.
mama saati yaklaşmadıysa, sadece mutfağın ışığını açmak için işimi bırakıp mutfağa gitmiyorum.
böyle en saçma ve gereksiz şeyleri bile organize eder, kâr-zarar/enerji harcama hesabı falan yaparım saniyelik de olsa.
genel olarak, "düşünerek hareket etme" diyorum, çünkü insanların bırakın beş on saniyelik basit işleri, evlenirken falan bile leyla gibi allaha emanet hareket ettiklerini gördüm.
şahit oldum buna.
o yüzden pratik düşünce, organize olma bile değil, direkt ve sadece "düşünmek".
Bunu herkes yapar. Sabah kalkinca lavaboya gitmeden once ketılın dugmesine basar ya da ocagin altini yakarsin ki, isin bitince mutfakta beklemeyesin.