1 kedinin cins olması sebebiyle, ya satmak ya da eşe dosta vermek sebebiyle
2 kısırlaştırmak zor geldiği için
3 vay efendim ben hayvanın kısırlaştırılmasına karşıyımcılar
4 bi defa doğum yapsın da sonra kısırlaştırırımcılar
aklıma gelenler bunlar.
Benim annem (kedimiz yok) "yazık o da bi kez anne olsun"cu.
Kedimi her yaz annemlerin yazlığına götürürdüm. Orada gün içinde dışarıda takılıyordu. 4 yaşındayken yazlıkta hamile kaldı. Özellikle istediğim bir şey değildi ama havalara uçtum.
Onun doğumunu izlemek mucizevi bir olaydı benim için. Kelimelere sığmaz. Ben biraz odunum bir de. Annemle doğumu izlerken oturduk ağladık. Bebekler çok tatlıydı. Birisi hala benimle. Şimdi 7 yaşında. Elime doğan, o fındık faresi kadar küçük ve çirkin şeyin şu anda 7 yaşında olması bana muhteşem geliyor. Çoluğum çocuğum da yok, belki ondan bu kadar güzel geliyordur. Neyse tabi buralar işin romantik kısmı.
Kedilerde annelik duygusu olmadığını elli tane makalede okudum ama bunların hiçbiri benim doğum yapana kadar hırçın olan ve sözde oyun oynarken elimi kolumu kanlar içinde bırakan anne kedimin doğumdan sonra pamuk gibi olmasını, bir daha asla tırnaklarını çıkarmamasını açıklayamıyor. Annelik duygusu değilse bile var işte bir şeyler. Doğumdan sonra birden uyumlu, sokulgan ve sıcacık bir kedi oldu.
Bencillik denilmiş ama en başta kedi sahibi olmak bencillik değil mi ya. Bence öyle. Kediyi alıp eve kapatıyorsun. Tamam sokakta kalsa belki daha genç yaşta ölüyor ama evde de ne kadar keyfi yerinde, gelen gidenin onu mıncıklamasından ne kadar mutlu bilmiyoruz. Yani kedinin doğurmasını bencillik olarak görene kadar bence en başta kedi sahiplenerek ego tatmin ettiğimizi kabul etmekle işe başlayabiliriz. Doğurmasına gelirsek; bunu eleştirmekle “neden kendi çocuğunuzu doğuruyorsunuz, bir sürü muhtaç çocuk var onları evlat edinin” demek arasında bir fark görmüyorum. Ebeveyenler kesin bu cümlem yüzünden gömecek beni. “AYNI ŞEY Mİ ONLAR !!1!1!!” :) Bilemeyiz, belki de aynı şeydir.
Soruda en çok anlamadığım kısım: "kedimizin hamile kalmasına izin vererek beğenilme dürtümüzü doyurmaya çalışmak." o nasıl oluyor?
Evde yaşamaya alışmış, hatta evde doğmuş bir kediyi sahiplendim, ben arada 4 günlüğüne de olsa yalnız bırakıyorum ve içim rahat etmiyor. Şimdi benimki doğursa 4-5 tane bir ya da iki tanesi hariç sahiplendirir sonra bir yere gittiğimde içim daha rahat eder, tek başına olmaz kedim. Benim yaklaşımım da bu şekilde.
Diyeceksiniz ki neden sokaktan kedi sahiplenmiyorsun, e sokak hayatına alışmış kediyi neden sokaktan alıkoyayım ki?
yanıtları okudum ama hiçbir mantıklı cevap yok gördüğüm kadarıyla. sokaktan bir tanesini daha kurtarmak varken herhangi bir canlıyı, herhangi bir sebepten bilinçli bir şekilde çiftleştirmek; vicdanı ve mantığı olan bir insanın yapabileceği bir davranış olmamalı.
sokakta yaşayan kedilere ne olduğunu biraz olsun merak ediyorsanız son duyuruma bir göz atmanızı öneririm.
bazıları sokakta mücadele veren canlılar için bu kadar çırpınırken sizin bu romantik gerekçeleriniz o kadar havada kalıyor ki.
her hayvanın yeşillikler içindeki bir sitede koşup oynadığını, yediğinin önünde yemediğinin arkasında olduğunu ve keyfinin yerinde olduğunu düşünüyorsanız baya bir yanılıyorsunuz. bu ülkede kedilerin çöpten yemek yemesine laf eden "insan"lar var.
piremses genel olarak söylemek istediğim her şeyi söylemiş ama ben de ekleme yapmak istiyorum.
sokaktaki tek bir canı kurtarmaya çalışırken bile çaresizliği ve imkansızlığı birebir yaşamamış hiçkimse hiçbir şekilde ama işte annelik, ama işte biz onları eve kapıyoruz ama bilmem ne deme lüksüne sahip değil ve olmamalı. sokak bu çocuklara iyi gelmiyor, bu çok yalın bir gerçek. sokaktaki kontrolsüz üremenin önüne geçemezken, her gün onlarca can sıkıcı olayla karşılaşırken ve bir şekilde varımızla yoğumuzla bu çocuklara siper olmaya çalışırken bazı insanların romantiklikle veyahut ticari hırslarla ne olduğu çok mühim de değil esasen; bilerek, isteyerek hayvanları çiftleştirmesi, buna göz yumması bana sadece aptalca geliyor.
1. olumsuz fikir belirttim diye düşük saygı çıtasına sahip olduğumu hiiiç sanmıyorum açıkçası. Bence gerçeklerin bu kadar net belirtilmesine bir cevabınız olmadığı için bu yola başvuruyorsunuz. Lütfen büyük resmi bize de gösterin de, kısıtlı düşünme becerimiz biraz gelişsin. Ama karşılığında ben de bugüne kadar karşılaştığım gözleri yerinden pörtlemiş, arka bacağı kalçasına kadar açılmış/kemikleri ortada olan ya da akciğeri sırtına yapıştığı için nefes alamayan "sokak hayatına alışamamış" kedilerden bahsederim.
2. kedinizin hamile kalmasını özellikle sağlamadıysanız duyar yediğinizi düşünmenize de gerek yok.
doğru düşünüyorsunuz. bazen insanlaştırma gibi, annelik yaşasın diye düşünenler oluyor. bazen de torun gibi, evde doğsun, kedi sayımız artsın diye düşünenler...
kedilerin yılda 2-3 kere 4-5 yavru doğurduğunu varsayarsak çiftleştirmek çok saçma. hele de bilinçli şekilde çiftleşsin, doğursun diye uğraşmayı ben de anlamıyorum.