şu sokak röportajlarında kimse türkçe konuşamıyor. yani ben dzügün bir türkçeden bahsetmiyorum.
kimse derdini anlatamıyor, özne yüklem vs. hiçbir şey yok. derdini kesinlikle anlatamıyorlar.
bu her ülkede mi böyle?
yoksa bu ülkedeki insnalara türkçe öğretilemiyor mu?
diğer ülkelerin durumunu bilemiyorum da şöyle bir istatistik varken
img1.aksam.com.tr 
ne beklenebilir ki? Kaldı ki bir sürü lise üniversite mezunu da şöyle böyle geçip bitiriyor okulları. Bu cümlenin öznesi ne yüklemi ne dediğinde bakıp kalacak çok büyük bir kitle var.
abi yazmaktan bahsetmiyoruz ki.
hiç birimiz konuşurken özneye yükleme dikkat etmiyoruz zaten. ama derdimizi anlatacak şekilde konuşmayı yıllar içinde öğrendik. bu bir çalışma meselesi bile değil. refleks.
bu adamlar konuşma işini beceremiyor daha. maymunla aralarında 5-10 kelimelik fark var. gerçekten inanılmaz şaşırıyorum ben b uduruma.
Ülkeler arası kıyaslama yapacak kadar gözlemim yok fakat 20 yıl öncesinin sokak röportajlarını izlediğimde herkes spiker gibi konuşuyor neredeyse. Her zaman bu kadar mal değildik yani. Duygu durumumuzu ya da düşüncemizi uzun uzadıya tam bir cümle kurarak anlatmak yerine artık kısa kalıplar kullanılıyor sanki. Oha falan oldum, kal geldi gibi gibi.
