* haksızlıklar karşısında ortalığı ayağa kaldırır,
* laf sokmaya falan çalışanlara, daha saniyesinde ettiği lafın iki mislini yedirir,
* istemediğim ortamda durmaz,
* sevmediğim kişilerle görüşmezdim.
* dünyayı değiştirecek şeyler yapmak isterdim, ciddi ciddi kafa yorardım buna, ilkokuldan beri hırslıydım.
- Artık resmen tepkisizleştiğimi farkettim.
* Saçmasapan konuşanlara gülümseyerek bakıp hıhı evet falan diyorum.
* Kimseyle uğraşmak falan da istemiyorum. Naparlarsa yapsınlar diyorum.
* Çoğu kişiyi dinlemiyorum. Ama ortamı terketmek yerine konuşurlarken yüzlerine baksam da başka şeyler düşünüyorum. Muhtemelen bir yerden sonra da dinlemediğim belli oluyordur.
* Mesela eskiden özel günlere, doğumgünlerine falan önem verirken, şimdi kimseninkini kutlamak içimden gelmiyor. Eskiden mesela en yakın arkadaşıma haftalarca hediye düşünürken şimdi whatsapp tan yazıp geçiyorum.
* Bayaa bayaa "nasılsa hepimiz ölücez, yaptığım şeyler zaten hiçbir şey değiştirmeyecek" kafasına girdim. Bütün gün sadece denize bakıp ömrümü geçirebilecek durumdayım.
Ne olmuş bana? Olgunlaşmış mıyım, kanıksamış mıyım, hissizleşmiş miyim?
Birkaç yıldır yoga ve meditasyon yapıyorum. Oradan mı geliyor bu haller?
Konuya eğilip bir ayar çekmem gerekir mi?
Yaş:33, evli, çocuksuz kadın kişisi
yaşlanıyorsunuz, hepimiz gibi
aynı yaştayız benzer dönüşümleri ben de tecrübe ediyorum
Yaşlanma kanıksaması
Biraz ruhun yaşlanmış, biraz da bunalımdasın gibi
Bıkkınlık + bunalım, bazı hayallerinin gerçekleşmemiş olması bence.
Kısmen olgunlaşma denebilir ama daha çok yaşam sevincin kalmamış gibi geldi bana.
Karışmışın
Bence buyumussun, burada "kaniksamak", "yorulmak" ya da "yaslanmak" benzeri negatif kelimelerle ifade edilmesine bakma, senin su anda yadirgadigin cogu yeni aliskanligin insanlarin (senden daha az hirsli, daha az duygusal zekaya sahip ve daha az ahlakli olanlarin) cogunun normal rutini. Bence sen etrafinda hic bir seyin degismeyecegini ve insanlarin da enerjini hak etmedigini fark etmissin ve buyumussun, ve bu hic de kotu bir sey degil. Enerjini kendine harcamalisin bence, ve butun gun denize bakip oturmak da gayet güzel. Ben bu noktaya yirmilerimde geldim ve hirsimla beraber ofkemi de kaybettigim icin mutluyum.
yaşlanmamışsın büyümüşsün.