Örneğin rahatsızlanırsam, yanımda destek olacak biri olmayacak. İçinden çıkamayacağım bir problemle karşılaşırsam, farklı fikirler veren biri olmayacak.
Siz ne düşünüyorsunuz?
rahatsızlanmamak için kendine daha çok bakacaksın. bu yaşında hala içinden çıkamayacağın problem yaşama ihtimalin varsa bir zahmet evinden çıkma.
Sonuçta orada da ilgili işinde uzman insanlar var. Size bir şey olursa sokakta bırakmaz kimse sizi (bazı ülkeler hariç) Medikal anlamda düşündüm tabiki bunu. Duygusal anlamda biriyle dertleşme vs. ihtiyacı hissederseniz orada birini bulamadığınız sürece çözümü yok gibi duruyor.
Gereksiz korku diyorum. Evham.
(ilk yalnız yurtdisi seyahatimde rahatsızlandım)
@diffarentiationation
Bunun yaşla alakası nedir güzel kardeşim? Herkes için geçerli bir şey bu. Kaldı ki yaşımı da bilmiyorsun, o da ayrı mesele.
Yaş arttıkça rahatsızlanma ihtimali istatistiksel olarak artan bir şey. O arkadaş saçmalamış biraz.
ben bunu 2 defa yaptım, ikisinde de ortalama 15 gün kaldım, bence mümkünse herkes yapabilmeye çalışmalı, zor değil, sadece birazcık özgüven yeterli.
bunların tr'de de sana dert olması lazım o zaman? burada bir şekilde üstesinden geliyorsan gittiğin yerde de gelirsin.
tek başına gittiğinde çok daha özgür hareket edebiliyorsun, tamamen hoşuna gidecek şekilde tercihlerde bulunabiliyorsun bunun gibi iyi taraflarını görmeye çalış.
ağır ya da bakım gerektiren bir hastalığın yoksa neden desteğe ihtiyaç duyasın? farklı fikirler içinse; telefon açıverirsin.
içinden çıkamayacağınız bir problemle karşılaşırsanız bu problemi aslında kendi başınıza çözebileceğinizi, başka insanlara kadar da ihtiyacınız olmadığını fark edeceksiniz, bu da size özgüven olarak yanısyacak ileriki yaşamınızda.
aradığınız bütün farklı fikirlere aslında zaten sahip olduğunuzu keşfedeceksiniz. bundan sonra, hali hazırda shaip olduğunuz fikirlere uyan birini arıyor olacaksınız.
gidin, yaşayın, tecrübe edinin. elin amerikalısı avustralyalısı 20 yaşında üniverstede 1 seneyi dondurup çatır çatır geziyor, sizin neyiniz eksik?
valla 9 aydır tek başıma yurtdışında öğrenciyim. hastalandığım da oldu, bir şekilde atlatmaya çalışıyorsun. ki bu çağda pek çok şey daha kolay, 1960'larda yurtdışına tek çıksaydım çok daha zorlanırdım.
Nerede yasadiginizi bilmiyorum ama bence istanbul'da tek basina yasamis biri dunyanin herhangi bir yerinde tek basina yasayabilir. Istanbul bence basli basina bir kaos sinavi. Onu gecen her yere uyum saglar.
abartma lütfen
ukrayna, almanya, avusturya
3 ülkeyi tek başıma gezdim ve hayatımın en güzel zamanlarıydı.
29-e
sanirim tatilden ziyade yerlesme icin soruyosun bunu.
Ilk baslarda (ilk aylar, bazen ilk iki-uc sene) oyle bi sikinti oluyo. fakat yurtdisina yerlesmenin sana kattigi seylerden biri bu aslinda. cok daha bagimsiz ve kendi kararlarini verir/uygular oluyosun.
Cogu zaman senin karsilastigin sorunlara cevrende yakin biri olsa dahi, o kisi seninle ayni durumda olan biri olmadigi icin, birilerinin tavsiye vermesi imkansiza yakin oluyo. yani secim(ler) yapmak zorunda kaliyosun, ve secimlerinin sonuclarina katlaniyosun. bunlarin hepsi seni birey olarak cok guclendiriyo; daha bagimsiz, ozguvenli ve guclu oluyosun.
eger ayni yerde senelerce yasarsan, biraz emek ve biraz da sansla sana duygusal olarak destek olacak (sosyolojide emotional support dedigimiz) cevre ve dostlar edinmeye basliyosun.
Bir çok yurtdışı seyahatimde benzer kaygılar yaşıyorum ben de ve evet hastalanma, kaza geçirme vs riskin her zaman var. Riski azaltmak için dikkatli olmak + sigorta yaptırmak vs vs dışında bir şey yapmıyorum tabii.
Ancak dünyanın bi ucunda "her şeye rağmen hayatta kalabilmek" inanılmaz bir özgüven veriyor insana
hem dunyanin pek cok yerini tek basima gezdim, hem de dunyanin pek cok yerinde tek basima yasadim. sihirbaz degilim. problemler cozuluyor hastaliklar geciyor. korkunun ecele faydasi yok.
korktugun seyle ilgili yetkinligi kazanmak icin once korku gecmiyor. yapiyorsun, yapabildigini goruyorsun, sonra korku gidiyor.
ilk yurtdışı tatilimi yalnız olarak yaptıktan sonra defalarca daha yurtdışı gezilerim oldu ve hepsinde yalnız gittim .
aklıma bu yazdığın ihtimaller hiç gelmedi .
her defasında 18-25 gün arası kaldım ve gittiğim ülkeleri otobüs ve tren ile şehir şehir dolaştım .sabit durmadım sırt çantam ile her gün başka şehirde ve otellerde kaldığım oldu.
tek endişe ettiğim konu kaybolmaktı . ben yön duygusu olmayan istanbul'da defalarca kaybolmuş biri olduğum halde bu konuda da başıma kötü bir olay gelmedi .
bence aklına kötü şeyler getirme . gideceğin ülkeyi yazarsan ve uzun süre kalacağını varsayıyorum orada mutlaka iyi arkadaşlar edinme ihtimalin olacak bunu da düşün .
gittiğin şehirde konsolosluğa uğra tanış konuş . iletişim bilgilerini telefonuna kaydet .
şimdiden iyi şanslar
seyahat için diyorsanız hiç bir sıkıntı olmaz, ben hep tek gezerim. seyahat veya yurtdışında yaşama konusunda çok sıkıntı yaşarsanız alırsınız biletinizi geri dönersiniz, en uzak mesefa 20 saat.
ne demiş tyler; yumurtaları kırmadan omlet yapamazsın.
Bu beni de korkutan bir durum, turla gitmek yerine hep bagımsız bir şekilde gitme hayali kuruyorum ama henüz hayalde kaldı:/
müzik festivallerine gittim bir dönem yalnız
çok keyif aldım
tavisye ederim
etrafın insan kaynıyor
ben ingiltere'de dayak bile yedim, polis ilgilenmedi falan
şimdi gülüyorum:)
anksiyete probleminiz olabilir üstüne gidin tedavi olun.
benim de en korktuğum şey yurtdışında hastalanmak. iki seyahatimde hastalandım. birinde yanımda antibiyotik de almamışım. bir şekilde iyileştim. gerekli ilaçlarınızı yanına alın sıkıntı olmaz. ben seyahat için sorduğunuzu düşünüyorum, ilk etapta yakın bir yerle başlayın. mesela atina, istanbula 1 saat... en kötü ihtimalde ertesi gün dönersiniz.
istatistiksel olarak rahatsizlanma ihtimalin epey dusuk. ya olursa diye endiselenmeye degmeyecek kadar dusuk. bir de turkiye'de de rahatsizlanirsan yaninda kimse yok.
"İçinden çıkamayacağım bir problemle karşılaşırsam, farklı fikirler veren biri olmayacak"
- arkadas edinmen ve cevre yapman gerekiyor zaten.