İş ortamında ya da sosyal hayatta herhangi bir tartışma anında mutlak surette ne olursa olsun sakin kalabilmeyi becerebilmek istiyorum. Büyük oranda sesimi yukseltmemeyi ya da kendimi kaybetmemeyi başarıyorum ancak farkediyorum ki ciddi anlamda ellerim titiriyor o anda sinirden. Yani dışarıya karşı sakin bir görünüm sergiliyorum ancak bünyede sinir patlaması yaşanıyor.

Tartışma anındaki düşünce yapısını kontrol altında tutmak ve sakin kalabilmek için uygulanabilecek teknikler var mı? Siz nasıl sakin kalabiliyorsunuz?


 

ben o an farkli seyler dusunuyorum.sallamiyorum yani ama icimden gecenleri de soyleyip haddini bildiriyorum sakin sakin.henuz sinirlendirebilen olmadi jsjdj

bugun hava gunluk gureslik

Ben de böyleyim, takipteyim.

geçerkenugradım

çünkü, ego.

for day to break

karşındakinin asalak olduğunu düşünmek işe yarayabilir.

ucurulmamak umidiyle

Derin derin nefesler alıyorum

aquarium

Valla ben genelde sonradan söylemediğime pişman olacağım şeyleri söylüyorum. Uslubum ve soylediklerimin ağırlık derecesi kişiye göre değişiyor. Ama kırmak istemediğim biriyse neyse sonra konuşalım ya da israrla ve üst uste tamam tamam deyip olay yerinden ayrilmaya çalışıyorum.

Amaranta ursula

Hava kararip, siyah bulutlar geldiginde, yagmur baslamadan, ortami terket...
(Biraz hayat tecrubesi olan orta yasli bi adam)

tunaktunaktun

meditasyon biraz işe yaradı bende. biraz ama.

ruh i tibbiye

Psikolog bir arkadasima da danistim konuyu. En etkili yontemlerden biri ‘bireysel mesafelendirme’ imis. O anda içinde bulunduğumuz durumu tamamen disaridan birisi gibi izlediğimizi düşünerek, olaylara, kişilere ve kendimize dışarıdan bakmamızı ve sakin kalabilmemizi sagliyormus.

palmtree

Benim bu. Öyle sakın öyle cevap vermeden oturuyorum ki karşımdaki çıldırıyor.

Önceleri çok bağırdım, çağırdım. Sinirlenince cevap veriyordum, anlayana kadar kendimi paraliyodum. Sonra ellerim titriyordu, ağlıyodum sinirden.

Sonra birgün fark ettim ki sen sinirlendikçe kendine yapiyosun. Sonra bir de şunu da deseydim bunu da deseydim diye dert edip bir de öyle taşıyorsun.
Bıraktım, kim ne derse desin taş gibi oturuyorum, öyle sessiz kaliyorum ki karşımdaki daha çok sinirlenip çıldırıyor.
Aslında en büyük kötülük bağırıp çağırmak değil sessiz kalmak en fenası. O günden sonra susuyorum.

kirmizipilotkalem

Beklentiniz haklı çıkmak, dediğini kabul ettirmek, istediğinin olması şeklinde mi değil mi ona bir bakın. Bu öfkeyi katlayan kontrol etmeyi de güçleştiren bir şey çünkü. Beklentileriniz bunları içeriyorsa tatmin edici bir sonuca varma ihtimalini de azaltmış oluyorsunuz ayrıca bir bakıma.

dafaisss

ondan daha üstün ve sizi sinirlendiremeyecek bir konumda olduğunuzu düşünün.

ucurulmamak umidiyle

kar-zarar dengesine göre değişir.

asgari ücretle çalıştığın ve haftada 60 saat çalıştığın bir işyerinde azar aşağılanma ve sataşmalara karşı sakin kalmak zorunda değilsin.

Daha avantajlı işlerde yukarıdaki tavsiyeleri uygulayabilirsin. Bireysel mesafelendirme de anlık kurtarır ama akşam uyurken delirirsin nasıl sustum diye.

ekinuzbay
1

mobil görünümden çık