ev arkadasım pazar gecesi mesaj attı " dönüyorsun değil mi" minvalinde bir şey. ben de yok yarın gelicem dedim. buradan başladı problem, işte evin bütün sorumluluğunu ona atıyormuşum, nasıl yapacakmış tek başına vs vs. ben de o kadar büyük bişey olmaz, istersen bir kısmını bırak gelince ben hallederim; zaten çok geç gelmeyeceğim vs dedim. asıl önemli olan işlerin zorluğu değilmiş; " ev kırılacakmış" ve yalnız olmak istemiyormuş. o olsa beni yalnız bırakmazmış. kime sorsak onun gibi düşünürmüş. bütün bunlar bana aşırı saçma geldi. sonuç olarak bir anlaşamamazlık oluştu ve baya gerildik. ikimiz de baya gerildik sanırım. hala yüz yüze görüşmedik, geldiğimde evde değildi.
sadece ev arkadaşı değil yakın arkadaşız ve aynı staj grubundayız. evle ondan fazla ilgileniyorumdur. küçücük olay nasıl büyüdü anlamadım. o büyüttü. benim için önemsiz bir şey. olay kapansın istiyorum aşırı sıkıldım ama alttan almak istemiyorum cünkü her sey cok sacma. ev arkadasımın arkadaslarından ve özellikle annesinden etkilendiğini düşünüyorum. annesi benden hoşlanmaz ve kontrol manyağı biri ve her seyi çok büyütüyor. eminim " tencere yok mu, sen nasıl halledeceksin tek başına, nasıl gelmez! " falan demiştir.
ben her seyi açık açık ve samimi bir şekilde söylerim. o her seyi yumuşatarak söyler ve ben bunu samimiyetsiz buluyorum. daha önce hiç bu kadar gerilmemiştik.
insanlarla yaşadığım bu tip problemleri konusmakta asırı zorlanıyorum. elim ayağım titriyor resmen, bu konuda ne önerirsiniz?
imkanım olsa ayrı eve çıkardım, bence su an o da bu sekilde düsünüyor. maddi açıdan su an için imkansız ama huzursuz ve gergin bir ortamda yaşamak da istemiyorum. ve tek ilişiğimiz ev de dedğil, sürekli aynı ortamdayız.
nasıl iletişim kurabiliriz, nasıl yaklaşmalı olaya? karşılıklı bir şekilde ipleri koparma noktasına yaklaştığımızı hissediyorum.
edit: ben olsam onu çağırmazdım.
şöyle düşünüyorum,
eve tamirci girmesi, özellikle kadınlarda bir sıkıntı. cinsiyet belirtmemişsiniz ama eğer evde tek kalan kişi kadınsa bunu dert etmiş olabilir. haklı demiyorum, ama kırk türlü şey geliyor insanın aklına. ben olsam evde tadilat yapılırken, basit bir şey bile olsa tek kalmak istemezdim. klasik anne bakışı da bu konuyu büyütebilir. tamirci eve girdiğinde kızının evde tek olmaması, belki çıkabilecek işlerle tek uğraşmaması konusunda aşırı tedirgin olabilir. hak vermiyorum, ama çevremde bu tarz konularda aşırı hassas olan insanlar var.
ama, gösterdiği tepki elbette saçma. tedirgin olabilir, durduk yere bir konuyu büyütebilir, ama gerilmek saçma olmuş.
tavsiyem, onu karşınıza alıp teker teker konuşun. ailenizin yanına zaten az gittiğinizi, bu tamir konusunu büyük görmediğinizi, kendiniz onun yerinde olsaydınız hiç de büyütmeyeceğinizi söyleyin ve "eğer rahatsız olduysan bir dahaki sefere böyle durumlarda seni yalnız bırakmam" gibi bir şey deyin. bu durumlarda sakin ve adım adım açıklayan taraf karşı tarafı utandırır. bazen saçma bir şeye fazla takılır insan, karşıdaki mantıklı mantıklı açıklamalar yaparsa durumu dışardan görür.
ama yok eğer bahsettiğiniz kişi erkekse basarım kahkahayı geçerim. kadın erkek eşitliği falan tamam da, bu konuyu da büyütmesin.
normalde o gün dönecektim diyip haber vermeden dönmemeye karar vermişsin.
sözünde durmadığın için komple haksızsın. geri kalanı kendini haklı çıkarma çabaları olarak görüyorum. sözünde durup o gün gelmen gerekirdi isterse eve hiçbir şey yapılmamış olsun.
Kilit nokta şurası “...asıl önemli olan işlerin zorluğu değilmiş; " ev kırılacakmış" ve yalnız olmak istemiyormuş. o olsa beni yalnız bırakmazmış. kime sorsak onun gibi düşünürmüş. bütün bunlar bana aşırı saçma geldi.”
Arkadaşınız Pazartesi evde ustaların çalışacağı saatlerde sizin de evde olacağınızı düşündüğü için içi rahatmış ama Pazar gecesi kendi sormasaymış gelmeyeceğinizden haberi olmayacakmış. Evde yabancı insanlar çalışırken yalnız kalmak istememesi size anlamsız gelmiş ama bence ülke şartlarını düşündüğümüzde gayet kabul edilebilir bir durum, ki sizin ya da bizim saçma bulmamız arkadaşınızın bu konuda kaygıları olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Yanlış anlaşılmasın, siz bu tarz durumlarda hep yanında olacaksınız demiyorum ama evde olacak olmanız kendini güvende hissettirmiş, alternatifleri düşünmemiş. Daha öncesinde haber verseydiniz başkasını ayarlamak için vakti olurdu, son dakika öğrendiği için kızması normal.
Kim olsa onun gibi düşünürdü dediği şey size saçma gelmiş, konuşularak çözülmeyecek bir şey değil. Uzatmayın.
60 yaşındaki annem bile eve tamirci vs geleceği zaman yalnız kalmak istemiyor, arkadaşın da sana güvenerek yalnız kalmayacağını düşünmüş. gelmeyeceğim deyince de olay çıkmış haliyle. bence de sen haksızsın, olay döküntü değil elin adamıyla evde yalnız olma hissidir.
Gerginliği püff etmek için bi pasta al mumları yak birlikte dilek tutup üfleyin canımlı cicimli suni bi samimiyet içine dalın bi dönem idare edersiniz
evleri ayırma kararı aldık malesef.
hayırlısı olsun.
ama onunla konuşup, hatanı anladığını söylemen bence her aşamada işe yarayabilir. yok sen de soğuduysan o ayrı.
sadece, bu tarz şeyler, ev arkadaşlığında yaşanan pürüzler sana hayatı öğretmiş olsun. burada da farklı bakış açılarını görmüş oldun.
kız sana haber vermediğin için, ustalarla yalnız kaldığı için, ve benzeri nedenlerle kızmış. sen de olayı büyüttüğü için. buna bir öğreti gibi bak.
evleri ayıran binlerce kişiden biri olacaksın. aman bu konuyu büyütme, üzülme. sevgiler.
son dönemde insanlar hep "bencil" davranıyorlar. sanki dünya kendileri etrafında dönüyormuş gibi bir haller içerisindeler. ben de bunu sorgulayanlardanım. o yüzden cok takılma. sallama. zamanla düzelecektir. sen de ev için birşey yap ona söyleme. en azından için rahatlasın.