üniversite kazanmaktı sanırım. aileden kurtuldum, ortamım değişti hayatım değişti.
okul sonrası önümdeki iş fırsatını(hem de her zaman bulamayacağım bir fırsat) tepip hayallerimin peşinden gittim. benim için büyük bir riskti, normalde control freak biri olarak ilk defa böyle riskli bir karar verdim hayatımda. sonunda hem hayalimi gerçekleştirdim hem de istediğimi yaptıktan sonra aynı işe girdim.
bir arkadaşla tanışmak. gerçi yaptığım bir şey değildi, denk geldik. Çok şey öğretti bana hayata ve insanlara dair. Onun sayesinde zaten mutlu ve barışık olduğum kişiliğime daha nadide özellikler ekledim. Şuan uzun zamandır görüşmüyoruz fakat hayatımca anacağım.
Üniversiteyi bitirmek ve mesleğimi elime almaktı. Bu süreç beni güzelleştirdi. Hem fiziksel hem de duygusal anlamda daha hoş bir insan oldum, kendimi sevdim saydım.
Şişkoluğa isyan edip spora ve iyi beslenmeye başlamamdı. 7 sene olmuş, her aynaya baktığımda iyi ki diyorum.
en başta ingilizce öğrenmek, cidden bana çok kapılar açtı, şu an çalıştığım iş dahil.
Budist olmak. Hayatımda verdiğim en iyi karardır.
17 yaşında üniversite için aileden ayrılmak ve öğrenci kredisi almayıp üniveristede çalışırım sonra götümde patlamasın diye harika bir karar vermek. Neticede etrafımdaki çoğu arkadaşımın bu parayı çarçur ettiğini ve mezun olduklarında bir yük ile karşılaştıkalrını gördüm, ailemin ve rehberlik hocasının bile kredi al al dediği bir zamanda 17 yaş için iyi bir vizyonmuş benimki ehehehe. 20-28 yaş arasında İngilizce öğrenmek ve yaptığım işin her gün üst düzeyde İngilizce kullanmakla alakası olması ve son olarak yaşam tarzımı ve alışkanlıklarımı değiştirerek 30 kilo vermem ve herkesin gıpta ile baktığı bir fiziğe ve sağlığa kavuşmak.
yönelimimi kabullenmek.
geçmişte üniverste için aileden ayrılmaktı benim de.
mezuniyetler, çalışma vs derken şimdi kendim için yapabileceğim en önemli şey mevcut tezimi bitirmek olacak. laten olasıca.