Günlerinizin nasıl geçmesinden de ziyade günler ne için geçiyor?
Benim bir hedef doğrultusunda uğraştığım şeyler vardı ama artık anlamsız gelmeye başladı. Bunu yaptığımda ne elde edeceğim, elde ettiğim şey bana ne kazandiracak falan derken en sonunda elde etmek istediğim en büyük şeyler bile gözüme anlamsız görünmeye başladı. İhtiyaçlar hiyerarşisinde bile tepe nokta kendini gerçekleştirmek, şu an bunun için çabalıyorum fakat bu da Türkiye şartlarında beni o kadar da mutlu etmeyecek gibi geliyor.
Peki siz böyle duygulara kapılıyor musunuz? Kapılıyorsanız kafanızdan nasıl atıyorsunuz bunu? Böyle düşüne düşüne şu an ölsem hiç üzülmem durumuna geldim. Yani ölsem gözüm arkada kalmayacak hatta yok olmanın dayanılmaz hafifliğine bürünecekmişim gibi geliyor. Tabi böyle söylüyorum ama intihar fikrim yok yanlış anlamayın. Sadece yaptığımız her şey sanki günleri geçirmek içinmiş gibi gelmeye başladı.
İşler rutine binmiş, hayat monotonlaşmış denir. Geçici bir durum. Bir süre sonra hayat yeniden kendine bağlıyor insanı.
atmıyoruz, bunu da böyle kabul ediyoruz, mümkün olduğunca başka alanlardan da zevk almaya bakıyoruz. hayat 0 ve 1 değil. hayatına başka renkler katmaya bak.
kapilmiyorum.
kafamizda donup duran o anlamsiz dongu, bugun bunu yapacagim bu ay sunu bitirecegim bu kadar para alacagim sonra araba/ev alacagim, gibi dusunce dongusu bizi yasamaktan koparan dusunceler.
hayatimizdaki cogu kavram, mesela zaman kavrami is kavrami kariyer kavrami, birer ortak kabullenmenin urunu. insanlarin buyuk cogunlugu bu kavramlara gore yasamayi bilerek ya da bilmeyerek yasayiyorlar. tabii sonunda, mesela rutine biniyor isler ve sikiliyor insanlar kimisi strese giriyor kimi anksiyete kimi kafayi yiyiyor kimi alkole vuruyor... neden cunku girdikleri dusunce dongusu onlara bunu yaptiriyor.
ancak hayati yasamak icin baska secenekler de var. dogdugumuzdan beri bize dayatilan okullarda ogretilen, toplumda kabul goren secenegin disinda bir secenek. insan oturup dusununce, zaten bu kadar karmasik ve kocaman hayatin, bu kadar sinirli ve etiketli ve tektip yasamin olmadigini aksine baska seceneklerin de oldugunu anliyor.
peki ne o secenek? sudur efem, egonuzun ve dusuncelerinizin kuklasi olmadan yasamak. bu iki seyi bir kenara koyunca en derinde, kalben, sevdiginiz isin ne oldugunu hissediyorsunuz, kendinizi isinize veriyorsunuz. hepsi bu. siz isinizi ve isiniz de siz oluyorsunuz. sevdiginiz icin yapiyorsunuz o isi. para icin degil. kariyer icin degil. baskasi gibi olmak icin degil. san sohret icin degil. kendinizi baskasina kanitlamak icin de degil. siz yine siz icin yapiyor ve siz oluyorsunuz. su ani yasiyorsunuz. bundan daha guzel ne olabilir?
diger turlu yasamda, olum dosegine kadar o manasiz dongu hep kafada donup duruyor. bitmek bilmiyor. doymak da bilmiyor. ta ki son nefese kadar.