tabii ki bir tık daha zor ama bu zorluk kedi sayısıyla doğru orantılı değil.
1 kediyle yaşamak 10 birim zorluksa 2 kediyle yaşamak 12-13 birim zorluk demek.
yani gayet mümkün.
2 kedi bence daha kolay 1 kediden. ve evet kesinlikle sıkılıyordur. benim kedim hırçındı, sevgisini biraz sert gösteriyor, sağolsun her tarafımızı parçaladı. 2. kediyi aldıktan sonra çok sakinledi ve sürekli oynuyorlar. birbirlerine yetiyorlar.
Kapıları tırnaklayan, sürekli kapı ardında ağlayan, ısıran, tırmalayan kedileri okurken şaşırıyorum. Çünkü ben ilgilenemediğimde bile birlikteler. Hiç böyle seyler yaşamadık. O yüzden bence zorluk değil kolaylıktır. Ama yaşattıkları da değişiyor. Aynı anda ikisini tutamadığınız durumlar olur mesela. Mama, kum, veteriner masrafları iki katı oluyor. Gecenin bir yarısı deli gibi birbirleriyle oynamaya başlayabilirler gibi.
2 kedi 1 kediden daha kolay. Sadece mama, kum ve vet masrafı artar ama yaşam kolaylaşır. İkisini daha uzun yalnız bırakabilirsiniz. Ama Çook daha uzun seyahatlerde iki kediye yer bulmak daha zor olur tabii.
bende 2 kedi vardı. abim evlenince birini aldı götürdü. ( kavga ediyolardı zaten ) kedi sayısı teke düşünce acaip bi rahatlama yaşadım. tuvaleti daha geç temizliyosun, maması suyu daha geç bitiyo. tek olunca fazla yaramazlık yapıp evi de dağıtmıyo. tek kedi iyidir.
Tek kedi, besleyen açısından iyi. İki kedi, kediler açısından daha iyi. Zahmet anlamında çok büyük bir fark yok.
Bizde iki kedi var. Sürekli birbirleriyle oynuyorlar, birbirlerini yalıyorlar, bir arada yatıyorlar. Hiç sıkıldıklarını sanmıyorum. Oldukça mutlu ve uyumlular.
Ama işin matematiği gereği daha fazla mama, kum ve çıktılar söz konusu. Onlar da birden ikiye çıkmıyor yani.
sokağa çıkmayan bir kediyse ömrü boyunca kendi cinsinden birini göremeyecek. bu düşünce üzücü. biz bu nedenle ikinci kediyi almıştık sokaktan. alışma dönemi sonrası zamanla her şey yoluna girdi. birbirleriyle oynadıkları gibi kavga da ediyorlar. bazen hiç birbirleriyle konuşmuyorlar ama biri acı acı miyavlarsa (tırnak kesme vs) diğeri neredeyse çıkıp gelir.
zorluk olarak ilk 1-2 ay uyku düzenimiz bozuldu. ilk kedi bizi uyandıramayınca evin içinde kendi halinde dolanırdı. ikinci kedinin bunu öğrenmesi zaman aldı. yavruydu. miyavlar, koşturur, bizim üstümüzde oynar hatta uyanalım diye ısırırdı. zamanla uyku düzeni toparladı. arada sabaha karşı üstümüzde koşturuyorlar ama alışıyor insan.
kendi yavrularından biriyle dışarıdan gelen kediye göre daha uyumlu olacaktır. alışma sürecine gerek kalmayacaktır. daha az kavga ederler. dişi bir yavru olursa daha da iyi olur. kızgınlık dönemindeki kavgaları olmamış olur.
aslında biz nasıl kedimizin mizacını tam bilmeden sahipleniyorsak, kedi nasıl bizi seçemiyorsa yeni gelen kedi için de bu geçerli. yaşamadan bilemezsiniz ama denemeye değer.