2009 da 5 kuruşsuz bir öğrenciydim.Şimdi 34 ülke gezmiş evi ve arabası olan orta segmentte iş kurmus çok olmasa da kendi yağımda kavrulacak kadar kazanan birisi oldum .Allahım bana verdiğin nimetler için çok şükür ha buna rağmen kendimi bazen bunalmış hissediyorum.Sanırım az şükrediyorum.
10 yıl önce öğrenciydim üniversitede şimdi çalışıyorum, bekardım hala bekarım. evim yok arabam yok. kilo olarak da aynıyım.
Ocak 2009'da 8. sınıf öğrencisiydim, iyi bir lise kazanmak için SBS çalışıyodum ve dershaneye gidiyodum.
Ocak 2019'da Tıp 5. sınıf öğrencisiyim. Seneye TUS'ta iyi bi uzmanlık kazanabilmek için şimdiden ders çalışıp dershaneye gidiyorum.
Ogrenciydim.
Simdi ev araba is guc.
Eskisi daha iyiydi.
Liseden yeni mezun olup uni icin yurtdisina gitmistim, calisma iznim vs yoktu. Simdi o ulkenin vatandasiyim, cok sevdigim bir isim var.
O zaman da yalnizdim, simdi de yalnizim ama.
2009 doktora yapıyordum yurtdışındaydım
2019 ankaradayım, yazın muğladayım. freelance çalışıyorum. Ev aldım, arabayı hala inatla almıyorum...
araba almam lazım benim yavvv.
bekarım. edit: 2029'da da bekar olmam olası.
10 yıl önce hayalleri olan bir üniversite öğrencisiydim.
Şimdi gün geçirmek en büyük amacı olan, eğitim aldığı alan dışında emek veren bir çalışan...
Ev yok, araba yok, evlilik yok.
2500 km fark var arada. Üniversitemden memnun değildim on yıl önce. Şimdi iyi bir ALman üniversitesinde MA bitirdim, işe başladım.
Öğrenci evinden müstakil bahçeli eve bir geçiş oldu.
Araba yok. On yıl önce vardı. Gerek yok yaşadığım yerde arabaya.
Evlendim, çocuk sahibi oldum, kendi işimi kurdum, mesleğimi yapmama izin veren sınava girdim, geçtim, kendi alanımda dünyanın en iyi kurumlarından eğitimler aldım, kurduğum işte Türkiye'nin en büyük kurumlarına hizmet veriyorum. ev aldım, iki araba aldım, iki çocuğum olursa diye iki arsa aldım, ileride üstüne ev yaparsam diye bir villa arsası aldım, hayatımı sadeleştirdim, spora başladım, bir dil daha öğrendim,enstrüman çalmaya başladım, çevremi çok daha nezih hale getirdim, ülkeden gitmemek için direniyorum.
istanbul'a yeni gelmiştim, nerede ne yenir bilmiyordum; şimdi biliyorum. 10 yıldır en dramatik fark bu.
10 seneki halim şimdiki halimi görse "ezik misin lan ne bu böyle ne sıkıcı yaşıyorsun moruq xdxd" der. öyle bi hayat oldu işte. yoksa gram yol kat edemedim daha.
Okuldan işe geçmiş olmak dışında hiçbir şey değişmedi.
10 yıl önce aile zoruyla istemediğim bir lisede arkadaşsız depresif bir hayat geçiriyordum.
şu an ailemden kurtuldum başka bir ilde istediğim alanda okuyorum, mezuniyet sonrası aile zorlaması devam ettiği için üniversiteye hemen başlayamadım, cesaretimi toplamam zaman aldı vs.
yani hala öğrenciyim ama daha mutlu bir öğrenci, ve daha yaşlı.
hayalleri susleyen bir kentte bulmustum ilk dogru durust isimi. guzel, keyifli projelerde baslamistik. kendimi azicik gosterebilmistim. on yil once oralarda hem keyifle hem buyume sancilariyla isliyordum. ama kriz oldu. cikardilar. (bir sure sonra koca firma battiydi zaten). disimle tirnagimla cattigim, koltuklarini trene yukleyip sirtimda tasidigim yuvam sarsildi, goctu. hayaloglu'nun "yuregim kaniyor"u gibi hissediyordum o siralar.
yirtilmis bir tul gibi savrulup durdum. k. afrika'ya gittim o yil yine. orada da bir suru kavga, mucadele. toplama kampi gibi ortamlarda yasadim. arkadaslarim, guluslerim oldu. gerisi omur torpusu.
on yilda kitalardan collerden astim savruldum. simdi daha iyiyiz cok sukur. yarinimiz ne olur bilemem. dikili agacim yok, malim mulkum yok. calisiyorum ama bir kosede. agzimin tadi var cok sukur. iki de sipam ellerinizden oper. bir tek gidenlere yetisemiyoruz iste. ezilip durur icim dustukce aklima yuzleri.
aynı ruh haline sahibim. yani değişen bir şey yok.
Maldim. O kadar mal degilim simdi.
Herşeyim var ama mutsuzum. Tünelin ucu bombok biyere çıktı.
Bok gibi sürünüyorum.
Ogrnciydim-akademisyenim
Bekardim-evliyim cocugum var
Borcsuzdum-borcluyum
Sakallarim yoktu - ayi gibi sakallarim var
Sigara icmezdim-sigara iciyorum
Liseliydim dolayısıyla çok şey değişti o halim şuanki ben değil.
Meslek edindim ve bir parça yükseldim ama sevmedim geri düştüm yakın zamanda yine yükselicem :D
Araba aldım. Ev alamam yakın bir gelecekte. Bekarım daha. Aslında bu on yılım tam da öngördüğüm gibi geçti ben asıl bundan sonraki 10 yılda ne durumda olucam onu merak ediyorum.
kız arkadaşımla evlendim. ev araba sıkıntısını aştım. yaşadığım şehir değişti. hayattan beklentim hep aynı on yıl öncekinin aynısı. okuduğum öğrenci olduğum veya gençken gittiğim yerlere gidip gene aynı kafayla takılıyorum. ruhen değişmedim aynen devam.
14 yaşındaydım, parlak bir öğrenciydim. 24 yaşındayım ve yine en azından hocalarının parlak gördüğü bir öğrenciyim ama takdir edersin ki 24 yaşında lisansa yeni başlamış olunca istediğin kadar "parlak" ol, öyle fizik-mühendislik falan da okumuyorsan pek bir numaran olmuyor.
gerizekalı gibi davranarak 5 senemi çöp etmiş olmasaydım aslında şu an muazzam bir yerde olabilirdim ama genel olarak yine de kötü veya pişman değilim. sadece fiziksel olarak ciddi anlamda geriledim (aşırı kilo aldım) ama şu an onu da toparlamaya çalışıyorum. şu an gerçek sorun olarak değerlendirebileceğim tek şey parasızlık, kriz nedeniyle uğraştığım öğrenci işinin dahi hiç para getirmez olması ve de sağlık sorunlarım. biraz da "93 yaşında mezun olcam amk o saatten sonra kim iş vercek bana" kaygısı var ama onu şimdilik çok düşünmüyorum. onun dışında iyiyim yani. hele ki 18 yaşında intihar etmeye kalktığım düşünülürse ben kendimle gerçekten gurur duyuyorum, benim gibi bir WEAK ASS için inanılmaz bir performans. üzerine koyarak ilerleyeceğiz, sibiryalara motorlar süreceğiz inş. ölmezsem keyfim yerinde. ölürsem de siz üzülün bana ne.
orta halli gidiyoruz bakalım. borçlar var .evlenemedik tabi ki
Güzelim saçlarım. Son 1 kaç yılda gitti. Hala da gidiyor. Umarım Bi 10 yıl sonra şu saça Bi çözüm bulurlar.