hatırlayınca ne olacak ki? anı yaşa geç işte. ölecez zaten.
Olecez kismini atlamisim ben ya.
Ben böyleydim. Sevmiyorum deyip kaçardım fotoğraflardan. Sonra babam öldü, o kaçtığım fotoğraflara bakınca çok sinirlendim. Şimdi her fotoğrafa girerim. Kendim çekmiyorum pek ama bir yerde fotoğraf varsa, dalarım hemen. Nasıl çıktığını takmayınca, sevmeme kısmından geçiyor insan. Aman, nasıl çıkarsam çıkayım, nedir yani, diyorum.
Arada bir çekip hatırlasak yeter. Önemli anlarda, yılda birkaç kez falan. Onun dışında bir etkinlik sırasında vs. devamlı fotoğraf çekinmek isteyen insanlara ben de böyle diyorum.
sürekli fotoğraf çekmek anı yaşamanın önünde ciddi bir engel olmaya başlıyor. tamam, hatırlayacak kadar fotoğraf çekelim zaten. ama sürekli çat çat fotoğraf çekme olayına karşıyım ben. ortayı bulmak lazım, her işin aşırısı zarar.
Hatirlamaya degecek bir hayat yasamiyorum. Aksine yaşadıklarımı unutabilmek, hatta hic bilmemek icin neler vermezdim.
Bir de bu boktan hayatin boktan anlarini olumsuzlestirmek hic isime gelmiyor.
Ben fotoğraf çekmeyi çok severim. Ama şöyle de bir gerçek var;
encrypted-tbn0.gstatic.com
ben ergenliğimde az fotoğraf çekiliyodum. pişmanım açıkçası geçmişte daha çok fotoğrafım olabilirdi.
Ben de normalde fotoğraf çektirmeye bayılmam, sırf bu yüzden ara sıra da olsa her sene birkaç kare fotoğraf cektiriyorum. Dediğin gibi ilerde donup bakmak güzel oluyor.
Ben de fotograf cekmeyi severim. Anilar guzel oluyor, su an bulutta 2013'ten bile fotograflarim var, arada bakmayi severim ama bu fotograflarda olmami gerektirmiyor. Kendim cekilmeden de oluyor gayet guzel.
Bence sorun değil. Benim çok az fotoğrafım vardır büyük bir pişmanlığım da yok. Sürekli fotoğraf çekmeye çalışan insanlardan da rahatsız olurum. Hadi fotoğraf çekelim diyerek muhabbeti bölüyorlar.
Ayrıca eski fotoğraflara bakmak beni hüzünlendirir eski fotoğraflara bakmadığım için sorun yok benim açımdan.
tipsiziz. bu yüzden 20 30 yıl sonra "sufafds yine tipsizmişim lan" demek istemiyoruz.
20-30 yil sonra iyice musmulaya doneceksin. Simdiki halini resimlerde gorunce vay be ne yakisikliymisim dersin o zaman.
Etrafı çekmeye bayılırım hatıra kalsın diye ama tipsizlik moral bozuyor, gerek yok.
Sismanlari model yapip katalog cekimi yaptiklari devirde tipsizim diye geri duruyorsunuz abi nedir bu..
Ben geriye baktığımda az sayıda olan resimlerimi bile gereksiz bulan biriyim. Zaten her Allahın günü gördüğüm suratın nesini kenara kaydedeyim. Bir de yukarıda biri bişey demiş ona sonsuz katılıyorum. Bu kendini çekme sevdalıları yüzünden bir yere gittiğimizde hayattan soğur olduk sürekli muhabbeti bölüyorlar. Asıl normal biziz abi :d
Ben tipsizim diye geri duruyor değilim. Tipsiz değilim. Anlamsız bulduğum ve fotoğraflara bakmayı sevmediğim için çekmiyorum.
İstemem. Geçmişi yaşamayı da hiç sevmem. Olmuş bitmiş işte..Eski fotoğraflara bakarak harcayacağım zamanı sevdiklerimle, çocuklarımla, torunlarımla geçiririm daha iyi :)
sevmiyorum lan.
ama zaten düğünde dernekte, aile toplantılarında bir yerde illa bi çeken oluyor. o kadar görünmez olamıyorsun.
o kaydettiği fotoları açıp bakan var mı allasen? binlerce foto var bilgisayarda, dönüp bakıyo muyum? hayır