Yok.
sadece sevdiklerim.
var, trafik polisleri
yok
Var.
Heybeliada
Arkadaşlar, aile, komşular, kiracılar, ödemeyi peşin istemeyen ne zaman eline geçerse verirsin diyen sağlam dişçi, indirimli traş eden berber, içince çok tatlı sapıtan kadın berberi Adem abi, Ayasofya müzesi, Caddebostan sahili.. Başka bir yere gitsem fazla yaşayamam ölürüm direkt
yok. istanbul, dunyanin en eziyetli sehirlerinden biri
anılar..
evim<3
yok.bir şeylerin beni bağlayacağı şehir arayışındayım ben de.
Beni bu şehre bağlayan hiç bir şey yok, imkanım olsa şimdi kaçar giderim.
Aile harici yok
bir yerde yasamam icin bir seyin beni oraya baglamasi gerekmiyor.
Kimse ve hic bisey yok.
Oglen aracimi cekiyorlardi simitci kurtardi. Nerden baksan 200 tl zarar olacakti.
Sonra ise gittim.
50km yolu 1 saatte gittim, aksam ayni yolu 2.5 saatte dondum.
Nerden baksan 50tl yolda yaktim.
Aksam avrasya tuneline girdim 25 tl. Bir de tunel girisinde 30dk bekledim.
baska sehirde yasayamam, sol bacagim bu sehri ozler.
Son 4 kışımın her birini farklı bir şehirde yaşadım, muhtemelen önümüzdeki kış da farklı bir şehirde olucam bağlanamıyorum kolay kolay hiç bir yere.
aile ve arkadaslar
mekanlar
bazi sokaklar
istanbul
denizi gormek
işim var
bağlayan şeyler var tabi, ama bu bağı koparmayı teşvik eden şeyler daha fazla.
aile, ev, iş, çevre, yaşama rahatlığı vb.
kendimi hala moda sahilinde çok mutlu hissediyorum.
yok