Doğduğumdan beri içe kapanıklık durumundayım ve bu da hep yalnızlığın daha çok keyifli olduğunu hissettiriyor. Bir hateroseksüel için karşı cinsi, eşcinsel için kendi cinsi nasıl çekici geliyorsa bana da yalnızlık öyle çekici geliyor içgüdüsel olarak. Bu psikolojik bir rahatsızlık mı? Bu yüzden daima yalnız kalmaya mahkum olacağım gibi, bu da ihtimal de aslında çok germiyor ama bazen keşke böyle olmasıydı bazı şeyler dedirtiyor. Ama ne bileyim bağlı olmama, hesap verme zorunluluğunun olmaması, özgürlük hissiyatı...
Daha önce hiç sevgili tecrübesi olmadığı için merak ediyorum, yılın 365 günü daima konuşuyor ve mesajlaşıyor musunuz? İlk başlarda heyecan gereği güzel gibi gözüküyor ama günler aylar geçtikçe her gün her gün ne konuşabilir ki? Mesela sürekli sevgiliye ilgi gösterme zorunluluğundansa playstation oynama fikri daha cezbedici geliyor. Fakat mesela bundan dolayı trip yeme düşüncesinin vereceği korku ve bu yüzden havadan sudan mesajlaşmaya devam etme gerekliliği bazen yorucu olmuyor mu cidden?
Daha önce hiç sevgili tecrübesi olmadığı için merak ediyorum, yılın 365 günü daima konuşuyor ve mesajlaşıyor musunuz? İlk başlarda heyecan gereği güzel gibi gözüküyor ama günler aylar geçtikçe her gün her gün ne konuşabilir ki? Mesela sürekli sevgiliye ilgi gösterme zorunluluğundansa playstation oynama fikri daha cezbedici geliyor. Fakat mesela bundan dolayı trip yeme düşüncesinin vereceği korku ve bu yüzden havadan sudan mesajlaşmaya devam etme gerekliliği bazen yorucu olmuyor mu cidden?
introverter miydi neydi bir ismi var bunun
fasulyek
bu ve önceki duyurularına binaen; lütfen bir psikiyatriste git. hayata, insanlara, olaylara bakış açın, düşünme biçimin çok problemli çünkü. sadece bu yazın için demiyorum, kendi iyiliğin için lütfen git.
tabirimekruh
badaklık bu.
zgrydn
1