edit: alanıma ilgi duyuyorum lakin yetişemiyorum ya. bu da yapmak istediğim şeyleri istediğim düzeyde yapmama engel oluyor. bu ikisi de birleşince düşen motivasyon, özgüven, özsaygı; artan başarısızlık hissi, beceremiyor olduğunu düşünme.
bunlarla nasıl baş ediyorsunuz/ettiniz?
ilgi duyduğun konu olacak alanını seveceksin. Düşük motivasyonla lisansüstü eğitim olmaz. Yarıda bırakırsın
İşsizlikten sıkılmaydı benimki ama akademik işleri de seviyorum zaten. Olursa profesörlüğe kadar gidebilirim.
Lisansüstü alan tipleri lisanstayken her şeyi biliyorlar zannediyordum, öyle bir şey yokmuş. istiyorlar ve yapmak için çabalıyorlar. Denemeniz lazım. Hiçbir şey kolayca gerçekleşmiyor hep çaba lazım.
benim yüksek lisans'tan beklentim etiketti. hocalar sorduğunda da aynı cevabı veriyordum. sonuç olarak etiketimi yaptım. (iyi bir devlet üniversitesinde) bu ülkede akademik eğitim var diyen kıçını kaşısın. ben öyle bir şey görmedim. (odtü, boğaziçi ve bir kaç muadilini tenzih ediyorum.)
Kiz arkadasimi kiskanmistim.
askerlik-işsizlik
Çalıştığım alandan zevk alıyorum. O zevki alınca yapılan çalışmalar ders çalışmak gibi değil de roman okumak gibi geliyor insana. Ama istediğim gibi çalışamamak bende de motivasyon düşüklüğü yapıyor; onunla baş etmek zor. Hayattaki tüm sorumluluklardan kurtulup sadece akademik çalışmalara odaklanmadıkça bu hissi yenebileceğimi sanmıyorum.