onun için çaktirmiyim diyosun ama içinde de patlamasın.
böyle şeyler oluyor mu size de?
nasıl idare edilir? Yazı yazmak geldi aklıma, bi de aynada kendime konuşmak.
ses kaydı alıyorum. muhteşem bir ses kaydı kütüphanem oluştu. arada dinleyip dinleyip sırıtıyorum kendi kendime.
Icimden düşünüyorum.
Bazen her duyguyu yansıtmak uygun olmuyor. Ama her şeyi içe atmak da çözüm değil. Bunun bir orta yolu var bulabilirsen o bulamazsan düşünür durursun saatlerce sıva çatlağına bakıp.
Aktaramadığın duygularını bir uğraş ile yansıt mesela resim, müzik, yazmak belki. Bunlar olmuyorsa da bol bol yürü.
Yazıyorum
Anneme anlatıyorum
Bir gün karşına çıksın istemiyorsan içine atmak en iyisi, seni yargılamayacak bi insan bulamazsın, içten de olsa yargılar. Bir defter tutabilirsin arada yırtıp atabileceğin işe yaramıyor gibi gözükse de yarıyor..
Ben genelde heyecan duygusunu paylaşarak yönetebiliyorum. İnsanın hislerini ifade edebilmesi güzel şey. "Şu an biraz heyecanlıyım" demek bile rahatlatıyor. "Evet, duygumu dışa vurdum şimdi elimden geldiğince yapmak gerekene odaklanayım" hissiyatı taşıyorum.
"ama şimdi belli etsen, izi kalacak, sonra gel de açıkla.." Sizin kastınız romantik bir heyecanı yönetmekse başka şeyle meşgul olmak, başka yöne bakmak önerilebilir galiba. Bunlar da gerçi en kabak gibi, "heeey ben heyecanlandım!" diyen hareketler.
Geriye kalan duygular için yalnız kalıp ağlamak, kendi kendine konuşmak, müzik dinlemek, aklın sesini dinlemek diyebilirim.
Allah beni kahretsin ki şekerli şeyler yiyorum :/ stress-eater mode: on. ya da sigara içiyorum. sonra kalp krizine bir-iki bir-iki (-_-)
aslında en güzeli yürürken konuşmak, onu da son zamanlarda sık yapmaya başladım bak. böylece yeme ve sigara içme isteklerim azaldı, iyi oldu.
bir dağa yahut ormana gidip, ağacın birinin kovuğuna fısıldayıp, çamurla kapatıyorum.2046
içimize atıp şişiyoruz.
anonim bir blog yazmaya baslayin ve adresini kimseye söylemeyin sizde sakli kalsin.
Ata ata dertleri hep içime attım diye mırıldanıyorum.