düşünüyorum; hayatımı kolaylaştıran hiçbir faktör- kisi yok. işimi kolaylaştıran, fikir veren, yardım eden, yükümü hafifleten. her şeyi kendim düşünmek ve yapmak zorundayım. ailem bile bunları azaltmak yerine artırıyor.
yetişkin olmayı kaldıramıyorum sanırım. parçalanmış hissediyorum ve bir şeylere kırgın.
siz nasıl her şeyle başa çıkıyorsunuz?- ya da bazı şeylerle
problemin kendimde olduğunu düşünüyorum bir süredir. az önce erkek arkadaşımla konuşurken " belki de sen yardim alamıyorsundur" dedi. doğru söylüyor olabilir. ama bunun belkisi yok, sonuç olarak benim hayat konusunda bir " yardımcım" yok. beni düşünen biri.
Biraz izole olup kafani dinleyip kendine bi reset atmalisin gibi.. En azindan ben oyle durumlarda boyle birseye basvuruyorum :)
Valla ben salıyorum çayıra. Her şey bir şekilde yoluna giriyor. Biraz gamsızım da. Yardım da istemem/almam, kimseden fikir de istemem. En baştan tek başıma olduğum bilinciyle bir yol çizdim kendime. Neyse, kedin yok muydu senin ya kediler zor zamanlarda en güzel dert ortağıdır, stres topudur :) ruh halini de anlar hem. Sal çayıra, kedini sev, hatta benim için de mıncıkla. Sen düşüneceksin kendini, başka kimseden bekleme.
kedim ekstra bir sorun ve stres kaynağı. sürekli ısırıyor evde rahat oturamaz oldum
Bazen böyle herkes bana karşıymış gibi geliyor. Sanki herkes bana düşmanmış gibi algılıyorum. Bu durumlarda güçlü olmam gerektiği mesajını tekrarlıyorum içimden. halihazırda spor yapıyorum. Spor yaptığım için özgüvenim oluyor. bu yüzden de bir işe başlamak, bir yola koyulmak zor gelmiyor. Yemek yapıyorum. çok sevdiğim kitaplardan birini seçip, hızlıca sayfalara göz gezdirmek suretiyle bazı satırları tekrardan okuyorum.(Altı çizili olmayan kitaplardan)
Eğer evde olursam, kanepeye uzanıp kendi kendime ne yapmam gerektiğini düşünüyorum.