karşımdaki mal gibi kalmasın diye nezaketen gülüyorum, ben güldükçe o anlatıyor o anlattıkça ben nezaketen gülüyorum... lafı geçiştirmek de bir yere kadar işe yarıyor. ne yapmalı?
elimi yüzüme kapatıyorum gülmekten ölüyormuş havası vermek için.
Ben de nezaketen gülümsüyorum ama numaradan kahkaha atamam meselâ, arkadaşım kendine göre komik olan birşeyi anlatıyor diye mutlu olurum ona katılırım, hevesini kırmam. Aksi kabalık bence.
isteyerek beraber bulunduğun biri değilse başka bir şeyle ilgilen. işim var de. telefonda facebooka falan bak. konuyu bir şekilde değiştir. falan.
başaramayanlardanım. yüz kaslarım agrıyor sonrasında epey. nezaketen gülmeye calısmak cok yorucu. bi' de yapay samimiyetsız gülüş olmasın diye epey zorluyorum kendimi üstelik.
Bugün de hasan mezarcı'yı gördük şükür diyorum.
