halihazırda yıllardır antidepresan kullanıyorum. zaten kullanırken başladı.
nasıl kurtulacağım? çok zorluyor beni. az olan sosyal hayatım bitti.
(bkz: toc toc) yakın bir zamanda izlemiştim aklıma geldi söyleyeyim dedim. Belki derdine çare olmaz ama eğlenirsin izlersen.
OKB’nizi yenmeniz için beyninizde üretilen gerçek addettiğiniz resimleri kaale almamanız ve beynin sizi aldatması olarak görmeniz gerekir. OKB, onun üstüne gidilerek yenilecek bir rahatsızlık değil.
Kaygı, güvensizlik, evham, vesvese şeklinde üretimlerin dolaylı bir sonucudur. Bunlar biterse OKB kendiliğinden geçer. Tahmin ediyorum ki antidepresanlar da bu duyguları yenmeniz için veriliyor.
Sözgelimi kapıyı kitleyip evden çıkıp biraz ilerlediğinizde “acaba kapıyı kapattım mı?” diye bir soru sormanızın sebebi, beynin gerçeğe paralel resimler üretmiş olmasıdır ve zihninizde kapıyı tam kitlemediğiniz resim saniyenin binde birinde tezahür eder. Ama bu resim gerçek değil, gerçeğe paralel bir yanılsama sadece.
Mikrobu beyninizde çok yanlış, sahte, adeta virüs sayılabilecek bilgiler, resimler ve materyallerle kodlamışsınız. Bunu tamamen silmeniz mümkün değil. Öyle olsa zaten OKB diye bir şey olmazdı. Beyin, sınırlarınızı zorlarsanız doğduğunuz ilk saniyeleri bile hatırlar ve size o ana dair görsel, işitsel, duyusal malzemeler getirir.
Dolayısıyla beyninize işlenmiş bu kodları anlamlandırma refleksinizi değiştirerek ve beyni buna sabırla, inatla kanî hale getirerek zaman içinde yenebilirsiniz OKB’yi.
OKB’den önce kaygı, stres, ümitsizlik, güvensizlik gibi farklı farklı duygularla bezenmiş bir ruh halinden kurtulmalısınız.
Beyin zannettiğimizden çok farklı çalışıyor. Sigarayı bırakmayı sürekli kendine hatırlatan biri bile aslında sigarayı beyninde daha yerleşik hale getiriyor.
Maymunlarla yapılan bir deney var. Sigara konusuyla örneklendirirsem: “Sigara öldürür” sözünü duyan, gören birinin beyni aslında sigaranın kendisine zarar verebilecek bir şey olduğunu düşünmeye başlamıyor. Tam aksine beyinde sigaranın verdiği hazzı uyarmış oluyor.
Eski sevgilimizi de bu yüzden unutmayız ne kadar unutmak istesek de. Ya da bize acı veren geçmişimizi, insanları. Aşkı kalbimizden atmaya çalışmamızı bu güçlü refleksler engeller.
UNUTMAYIN: Beyin her ne şekilde kodlamış olursa olsun ALDATILABİLİR bir yapıdadır. Siz hayatınızda hiçbir şey iyi gitmediği halde sadece iç sesinizle, hiç inanmadan, her şeyin güzel gittiğini telkin edip mevcut durumu öyle resmedin, o hemen ona göre tavır almaya ve refleks geliştirmeye başlar.
bilişsel davranışçı terapi yapan bir psikiyatriste başvurmanızı öneririm.
