2- takıntıdır: vaktimiz bu kadar değerli iken sevmediğimiz bir şeye devam etmek takıntı değilse nedir?
sorum başlıkta, hangisi sizce?
Hayatın her alanında olduğu gibi bir kitapta da bu anlamda ısrarcı olmak biraz ruh hastalığı.
Bence takıntı. Disiplin faydalı yönde çalışmalı benim mantığıma göre veya iş ettiği sebebiyle var olmalı.
Başlarda 1 olarak düşünürdüm sonra 2 olarak düşünmeye başladım. Artık sevmediğim kitapları okumaya zorlamıyorum.
takıntı.
Aslında 2. Yani bence takıntı ama ben 1'i yapıyorum. :/
eğer başka işlerde de böyle iseniz iç disiplin denilebilir.
değilse takıntı.
bende de var, bendeki takıntı.
2.
ama bazen yarısında bırakmak istediğim kitap sonlara doğru çok sevimli bir alabiliyor. yine de bırakırsam kafama takmam.
Takinti
Beğenmediğim, aldığım halde beklediğim gibi çıkmayan bir kitapsa bir daha okumamak üzere yarım bırakıyorum. Odaklanmakta zorlandığım bir zamana denk gelen ama beğendiğim ya da en azından okumam gerektiğini düşündüğüm bir şey ise sonra devam etmek üzere yarım bırakıyorum.
Cevap ne 1, ne de 2 ya da ikisi birden.
gereksiz bir takıntıdır. sevmediğin bir yemeği ısrarla yemeye benzetiyorum ben. onun yerine o zamanda okuyabileceğin diğer kitapları da kaybediyorsun üstüne.
İlk basta yarida birakiyorsun, sonra 30. sayfada sikilmaya basliyosun, sonra ilk sayfalarda “sikici heralde” diyip birakiyorsun.
"Başladığı işi bitirme gibi bir takıntısı olan Tesla Voltaire'in bir ciltini okumaya başladığında başına gelecek olanlardan habersizdir.Çünkü Voltaire 100'e yakın cilt yazmıştır ve En son cildi okuduktan sonra Tesla şöyle der: Bir daha asla!"
Takıntı ve disiplin demek belki durumun izahını sadece iki seçeneğe hapsetmek olabilir. Lakin bence bazen ikisi de değildir. Çünkü ne çok disiplin ne de takıntı o kitabı sıkılmana rağmen bitirmenin nedeni olmayabilir bazen.
bende de var o özellik ama sadece kitaplarda, diğer konu ve işlerde yok buna benzer bir davranışım. o yüzden takıntı diyorum ben de.
komplekste olabilir, kendini kendine ispatlama.
merak. sevmedim ama sonra acaba ne anlatacak? belki sonra saracak. okumadan bilemem.
bir de yarimlik hissini sevmiyorum.
Bence takıntı. Zorlamaktan vazgeçtim ben artık.
“Mina Urgan, “Bir Dinozorun Anıları” kitabında, okumaya başladığı bir kitap kötü de olsa bitirme huyundan nasıl vazgeçtiğini de şu sözlerle anlatıyor: Başladığım kitabı, kötü de olsa bitirmek huyundan Fethi Naci’nin bir sözü sayesinde kurtuldum: “Karpuzu kestin. Baktın ki kabak. Gene de zorla yiyecek misin o karpuzu?” demiş Fethi Naci.”
takıntı
Kablelvuku+1
Belli bir yaşa kadar disiplin olarak düşünürdüm, ısrarla bitirirdim.
Sonra vaktin, kötü kitap ve kötü filmlerle harcanmayacak kadar değerli olduğunu düşünmeye başladım ve bu alışkanlıktan vazgeçtim.