Ama kitabin altini cizmek de itici geliyor bana. Suna karar vermeye calisiyorum: kitabin altini cizsem mi, yoksa yandan cizik mi atsam ya da kitaplari hicbir sekilde cizmesem mi? Ne diyorsunuz? Boyle bir kitabi birinden odunc aldiginizda ne dusuneceginizi hayal ederek yanitlarsaniz sevinirim.
Gerci, kitaplarimi cok nadir birilerine veriyorum (nadir olmasi sakindigimdan degil) ama kimse kitaplarimi almiyor diye de her bir tarafini karalamak cirkin bir sey.
Ben kimseye ödünç kitap vermem ama bir ihtimal versem ve ödünç verdiğim kitabı çizilmiş görsem ağır tatsızlık çıkarırdım.
Boyamadıysa yani sadece çizikse rahatsız etmez. Çizmek istemiyorsan çizmek istediğin yerlere ince post-it yapıştır.
at, avrat, kitap. :D @angelus+1
Ben kimseye ödünç kitap vermiyorum ve asla kitaplarımda cümlelerin altını çizmiyorum. Çocukluğumdan kalan abartılı bir hassasiyetim var kitaplara karşı. Mesela alacağım kitaptan kitapçıda 5 tane varsa en temiz görüneni, bir tek sayfasında kırışma bile olmamış olanı alırım. Kalemin ucuyla nokta bile koymam asla kitaplarıma. Abarttığımın ben de farkındayım ama çocukluğumdan beri böyle ve asla değiştiremiyorum bu huyumu.
ben rengarenk fosforlu kalemlerle çiziyorum
ödünç aldığım kitapta altı çizili yerler görsem oraları daha dikkatli okurdum.
ödünç verdiğim kitapta altı çizili yerler görsem bir daha o kişiye kitap vermezdim.
kitap sizin ise ve daha sonra bir sahafa satmayı düşünmüyorsanız. nasıl kolayınıza geliyorsa öyle davranın.
Başkasından ödünç aldigim kitabın altini çizmem. Ama ödünç aldigim kitabin alti çizili olmasindan da rahatsız olmam. Aksine çok hoşuma gider başkasinin altini cizdiği satirlari okumak. O kisimlarda dikkatim ikiye katlaniyor.
Kendi kitaplarimda ise çizmekten gocunmam. Uzerine notlar yazar, şekiller çizerim. Ama bazen altini çizeceğim kısım uzunsa çizmeye eriniyorum. Haliyle ilgili kısmın başına < ve > yazıyorum.
Ayracın bos kısmına hoş sayfaları not ediyorum. 5-2 gibi minik minik. 5. Sayfa 2. Paragraf. Şu küçük renkli stickerlardan da yapıştırabilirsin.
Bir arkadaşıma zamanında pahalı bir ders kitabını ödünç vermiştim, geri aldığımda kitabın ilk sayfasında elemanın adı soyadı ve imzasını gördüm. Nasıl içim acımıştı ulan yapılır mı bu ya, kitabı yaksa bu kadar can sıkıcı olmazdı durum.
Başkasının kitabına asla kalem sürmem, ödünçse sayfaları köşeden katlamam bile.
Kendi kitaplarımı da yıpratmadan kullanmaya çalışsam da birtakım kitaplarda cümlelerin altını çiziyorum veya tüm paragraf önemliyse büyük köşeli paranteze alıp yıldız atıyorum.
ben de çizmiyorum satırların altını, ödünç verme ihtimaline karşın. insanların içlerinden "mala bak hangi cümleyi değerli bulmuş" diyeceklerini düşünürüm. eskiden silik bir nokta koyar, daha sonra o kısmı bir yere not alırdım. şimdi fotoğrafını çekiyorum o kısmın, sonra bilgisayara atıyorum, çeşitli etiketlerle.
Ben şu renkli şeyslerden yapıştırıyom
Kitaplarımı hatta textbooklarımı çizmem. Dershane kitaplarımı çizmek zorunda kalınca uzun zaman kendimle mücadele ettim. Tırnak işareti koyuyordum ama artık dershane kitapları yoldan çıktı. Okuma kitaplarımı aldığım gün ad soyad tarih yer imza atarım. Önemli bir yer varsa yanına plastik ayraç yapıştırırım veya arasına kağıt koyarım. Asla çizmem. Emanet kitap zaten çizilmez.
Kitap tamam şahane bir şey ama içeriğini değil de kitabı kutsallaştırmayı çok lüzumsuz ve abartılı buluyorum. 5-6 senedir kindle kullandığım için böyle bir derdim yok ama basılı kitap okusaydım çizerdim, canım ne isterse yapardım. Başkasının kitabını çizmem ama, not alırım başka bir kağıda.
Eşyalarla bu derece bağ kurmak bana doğru gelmiyor. Kitap olması eşya olduğu gerçeğini değiştirmez. Çizmek istiyorsanız cizin. Çirkin olduğunu düşünmüyorum, tersine bir bölüm hatırlayıp dönüp baktığımda kolaylık sağlıyor. Kitap okuyan, yani gerçekten okuyup okuduklarını anlayan biri zaten hakkınızda saçma sapan bir şey düşünmez. Ha düşünüyorsa şekil olsun diye okuyangillerden demektir benim için. Ayrıca ne düşünürse düşünsün, bana ne.
Ders kitaplarına acımam, önemli yerlerin altını, önemli formülleri işaretlerim, yani okurken yapardım.
Eğer kitap, roman, hikaye vs ise hoşuma giden bir cümle, paragraf vs varsa altını çizmem ama ikinci el bir kitap okuyorsam altı çizili yerler görürsem hoşuma gider, karşı tarafla empati kurmuş gibi hissederim.
kitaplarımı çizmem, başkası çizerse aşırı irrite olurum. kitabın illa bir yerini işaretlemek gerekiyorsa sayfanın yanına postit tarzı stickerlar yapıştırıyorum
Kitapların altının çizilmesine. Önüne isim yazılmasına kılım. Bunun bir üst versiyonu ile uzun süre baş ettim. Kelimelerin üzerini çizip kendince değiştirirdi.
ULAN YAZARA SAYGI KALMAMIŞ MİLLETTE. KENDİ HİKAYENİ YAZMAK NEDİR.
Neyse sakinim. Çok beğendiğim alıntıları küçük bir not defterinde saklardım. Baktım yazım çirkin başa çıkamıyorum bununla. Cümlelerin başına ve sonuna kurşun kalemle tırnak atmaya başladım.
Çok bunalınca kitaplıktan bir kitap seçer, o tırnak içindeki cümleyi okurum.
Birine kitabımı versem fosforlu kalemlerle altını çizse, yüzünü gözünü asetat kalem ile boyarım -kız arkadaşım hariç-
ilk sayfasına adımı, soyadımı ve aldığım tarihle yeri yazmak haricinde kitaplarımın altını çizmem, üstünü fosforlu kalemle işaretlemem, kenarını kıvırmam, hunharca ikiye katlamam ya da bükerek tek parça haline getirmem. beğendiğim alıntıları, bu amaçla aldığım not defterime yazarım, yazamıyorsam da başka bir sayfaya "yeraltından notlar, 56. sayfa 'eğer bir gün...'" şeklinde not düşerim daha sonra alıntı defterime kaydetmek için.
ödünç verdiğim bir kitapta geçen bazı cümlelerin altının çizilmesi şahsen hayli hoşuma giden bir durum.
ilk tepkim "vaaay kerkenezz. demek bu cümle hoşuna gitti! bu mesele hakkında böyle düşündüğünü bilmiyordum" oluyor.
o kişi hakkında bazı kıymetli yargılara varmama yarıyor not alma durumu.