Tanıdıklarım oldu. Değişik adamlar. Amaçları günü geçirmek. 5 yıl 10 yıl sonrası yok. Değişik değişik şeyler içiyorlar. Kiliselerde yardım kuruluşlarında yiyorlar temel ihtiyaçlarını karşılıyorlar. Bir tanesi ile de çok samimiydim(diğerlerinden biraz farklıydı kılık kıyafet davranışlar yerindeydi) senden benden mutlu adam şehirde tanımadığı yoktu.O da dolandırıcılık peşindeydi. İlla ki farklı boyutları şekilleri vardır benim tanıdıkmlarım böyleydi.
Zihinsel engelli de çok var aralarında.
Bir çoğu ne yazık ki bağımlı.
Hayat pahalı da İstanbul da çok farklı degil. Trailer park adı verilen ucuza evler de var. Komşuların iyi olmaz ama evin olur.
Amerika’da evsiz kalmak çok kolay. Büyük şehirler hariç araban olmadığında, toplu taşıma zaten pek olmadığı için ya da sadece adres gösteremediğin için işe giremiyorsun örneğin. Evsiz birine iş vermek isteyen pek çıkmıyor, evsizlerden utanıyorlar ve cüzzamlı gibi kaçıyorlar.
“Medical banktrupcy” diye bir kavram var, hasta olduğun için masraflarla iflas edebiliyorsun ve evsiz kalıyorsun. Hem evsiz hem hasralık geçmişin olduğu için kimse iş vermiyor.
Bulunduğun eyalette karavandan bızma evlerin yıllık vergisi 6000 dolar, borcu taktın mınevsiz kalıyorsun.
kapitalizm var. kimse para kazanandan kesip çalışmayana vermiyor.
bizdeki gibi yeşil karttı, sosyal yardımdı yok.