2 gündür hayatımın en zor anlarını yaşıyorum. O gülen yüzünü, top oynayışını, bizi uzun süre görmedikten sonra zorla patilerini avcumuza uzatışını ve daha bir sürü şeyi düşündükçe bir şeyler oturuyor içime. 2 gündür sanki evde yatmayı sevdiği yerlerden birinden başını uzatıp yanımıza gelecekmiş gibi geliyor. Hala inanamıyorum bir daha asla göremeyeceğime. İçim acıyor, düşündükçe canım yanıyor.
Eminim bu acıyı tecrübe edenler olmuştur aramızda. Geçiyor mu gerçekten zamanla bu? Nasıl alışıyor insan böyle güzel bir dostun yokluğuna? Biz bütün aile kahrolmuşken nasıl alışacağız şimdi bir daha onu göremeyecek olmaya?
Zaman her şeyin ilacıdır. Unutmayacaksınız ama kabulleneceksiniz. Hafifleyecek. 4 yıllık köpeğinizi değil 40 yıllık annenizi de kaybetseniz bir süre sonra yasınızı yaşayıp hayatınıza devam edeceksiniz. Allah hepinize uzun ömürler versin.
Mart ayında köpeğimizi kısırlaştırma ameliyatında kaybettik. Vicdan azabımız hiç geçmiyor, en azından siz sebep olmamışsınız ölümüne. İlk haftalar aylar zaman geçmeyecek sizin için, her lafın sonu köpeğinize bağlanacak. Ama evet, zaman herşeyin ilacı, hayata devam etmek ve mutlu olmak zorundayız, başka türlü yaşanmıyor. Biz sokak hayvanlarına her zamankinden daha fazla yardım ederek, onlara yuva bularak iyileştiriyoruz kendimizi, belki size de iyi gelir.
başınız sağolsun çok zor bir durum gerçekten zaman şuanda olduğundan yavaş akıyor sizin için ama geçecek gerçekten zaman her şeyin ilacı :(
başınız sağ olsun. çok zor ama inanın ki geçiyor. şimdi acınızı yaşayacaksınız ama elbet hafifleyecek.
yuvaya muhtaç olan çok hayvan var. biz yıllar içerisinde toplam dört kedimizi kaybettik, hepsinin ardından tekrar kedi sahiplendik. yardıma ihtiyacı olan bir cana kucak açmak kadar iyileştirici bir şey olabileceğine inanmıyorum. kaybettiğiniz yavrunuzun anısına ve yaşayamadığı hayatına hürmeten başka bir garibanı mutlu etmek en büyük teselli bence.
Geçiyor. Çok zor oluyor gerçekten. Bana babamdan bile zor gelmişti. İnsanları çoğu zaman bir hastalıktan kaybediyoruz. Ama evcil hayvanlar genelde arkada pek çok soru bırakıp gidiyorlar. Ve bazen bizim ihmalimizle sebep olduğumuz durumlar olabiliyor. O yüzden bana çok zor gelmişti. Zamanla daha katlanılabilir oluyor. Başınız sağolsun.
Başınız sağ olsun öncelikle. Gerçekten çok zor bir durum aile bireyini kaybetmek gibi. En zoru da çoğu insanın bunu anlamaması ve önemsiz görmesi.
Ben de yaşadım Ara ara benim de aklıma geliyor ve çok üzülüyorum ama arkadaşların da dediği gibi zaman her şeyi telafi ediyor.
Herkese uyar mi bilmem ama benim icin en sabit çaresi: yeni bir yavru sahiplenmek.
kesinlikle yeni bir yavru sahiplenin.
Ben de köpeğimi kaybettiğimde 4 yaşındaydı, hipopotamus gibi kısırlaştırma ameliyatı sonrasında, 14 yıl oldu, bir kere boşluğu hiç dolmuyor, her gün her dakika olmasa da hala özlüyorum onu ama ilk günlerin acısı tabi ki hafifliyor, ilk zamanlarda nasılsın sorusuna cevap veremez haldeydim, beraber gittiğimiz parkta ağlaya ağlaya yürüyüş yapıyordum, suçluluk duygusu da vardı, hoş her ölümde insan suçlu olmasın, olmasın suçluluk hissediyor, bir kaç ay sonra sokakta sevdiğim bir köpek elimi ısırdı, hatta parçaladı diyebilirim, dikiş atılırken titreye titreye ağladığımı hatırlıyorum hatta doktor böyle devam edersen parmaklarını birbirine dikeceğim demişti:) Her şeyin ilacı kesinlikle zaman, kaybettiklerini unutmadan ama boşlukları ile birlikte yaşamaya alışıyor insan zamanla. Başınız sağolsun.
Bu arada ben tekrar köpek sahiplenmedim, köpeği ölür ölmez hemen tekrar sahiplenenleri de çok gördüm, benim gibileri de, size nasıl uyuyorsa.
Allah sabır versin. sırf bu acıyı yaşamamk için evcil hayvan beslemeyi bıraktım. hayvanım ölünce yıkılıyorum ben de.
Çok büyük bir acı, sizi anlıyorum. Ama ona sahip olabileceği en güzel hayatı bağışlamışsınız, nice yavrular var yolda eziliyor da öldüğünden kimsenin haberi bile olmadan yok olup gidiyolar. Siz bu yavruyu dünya gibi bir cehennemden kurtarmış, insan görünümlü şeytanlardan ve her türlü kötülükten korumuşsunuz. Öbür dünyaya inanıyorsanız, orada birlikte en güzel günlerinizi yaşamaya devam edeceksiniz. Ve bu köpeğe verdiğiniz güzellikler, iyilikler size huzur olarak geri dönecek.
Şimdi, kurtarmanızı bekleyen ve sizin sevginize merhametinize ihtiyacı olan binlerce kardeşi var o yavrunun. Bir tanesini daha sahiplenip ömrünü güzel geçirmesine vesile olma imkanınız varsa, hiçbir şey size bundan daha iyi hissettiremez.
köpeklerin bu kadar üzülünecek yaratıklar olduğunu "DÜŞÜNMÜYORUM."
siz de onun sadece bir hayvan olduğunu, kendi varlığının dahi farkında olmadığını, geride bir aile ya da eser bırakmadığını düşünürseniz acınız hafifleyecektir.
faşistliğe gerek yok. düşüncemi ve acınızı geçirme yöntemimi söyledim. beğenmeyen alınmaz, olur biter. (silinen yorumum üzerine bunu söylüyorum)