Örnek vermek gerekirse türbanlı olup da ful makyaj gezen kadınlara tepki gösterenlere hak veriyorum ama o ful makyaj gezen türbanlıya da hak veriyorum. Yavşak mıyım ben ya :/
Var. Tarafsizim. En azindan tarafsiz oldugum zamanlar var. Yani yavsaklik degil.
yoo gayet makul rasyonel dusunmeye caba sarfeden duygusal tepkiler vermeyen biri oldugunu gosterir. bir argumani olayi vs. butun taraflarin perspektifinden aliglayamiyorsan, onlarin agzindan bir arguman uretemiyorsan o konuda degerli bir fikir uretemezsin.
yavşak mısın değil misin bilemem ama herkese hak verip kendi hakkını yediriyosan büyük gerzeksin. ben çoğu zaman böyleyim misal.
ben tamamen böyleyim. hatta bir tarafı haksız bulduğum durumlarda o tarafın kendince haklı olduğu sebepler üzerine kafa yorarım. iki tarafı da diyalektik materyalizm kazanında kaynatıp biraz soğuttuktan sonra parmağımı kazana batırır, sonra parmağımı yalarım. genelde ikisinin karışımı daha güzel olur ama bir sebepten birini seçmem gerekirse algıladığım ilk tadı tercih ederim.
taraf seçmek zorunda kalmadıktan sonra bu niye sorun olsun ki? yavşak olman için bir gün makyaj yapana bir gün yapmayana sövmen lazım. şu haliyle hiç birine sövmeyerek en akıllıcasını/vicdanlıcasını yapmış oluyorsun.
Verdiğin örnek zıt görüşlere hak vermek değil, taraflara farklı açılardan hak vermek. Ki bu da normal bir durum.
Ben de aynı dertten muzdaribim. Dert diyorum çünkü girdiğiniz muhabbetlerde iki tarafın da haklı/haksız yönlerini tarttığınızda ve konuya her zaman bu açıdan yaklaştığınızda insanlar hakkınızda "Bunun da bir konu hakkında kendine ait bir fikri yok." diye yorum yapmaya başlıyorlar.
Ha, buna yavşaklık denir mi? Bence denemez fakat her konuda tarafsız davranmak insanların hoş gördüğü bir şey değil anladığım kadarıyla. Yine de iki taraflı düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi :(