korku var mi? umut var mi? halinden memnun olan var mi?
umut var ama sadece onsuz yaşayamayacağım ve kötü ihtimalleri düşünmek istemediğim için var. mesela yüksek lisans için almanya'ya gitmek istiyorum ve euro 5.30 ahjasfjajks ben gidene kadar 10'u bulur muhtemelen. şimdi bunu düşünürsem bırak yüksek lisansa gitmeyi, bu moral bozukluğu ve yıkıklıkla lisansı dahi bitiremem. o yüzden ülke adına önemli şeyleri takip etmekle birlikte bunlara takılmamaya, işime bakmaya çalışıyorum. param bugün üç ekmek almaya yetmedi mi? iki ekmek alıp dönüyorum eve. "yarın bir ekmeğe bile yetmezse ne yaparım?" diye düşünüyorum ama bunu aç kalmamak, çözüm üretebilmek için düşünüyorum; dertlenip moralimi bozmak için değil.
aksi takdirde kafayı yememek imkânsız çünkü. ve şu an kafama ihtiyacım var.
birileri anlaşmaları yapmış, tavizleri vermiş sanırım
ölmeyeceğiz ama sürüneceğiz demektir.
"Erdoğan İngiltere'ye mantıklı bir teklifte bulundu"
www.bbc.com