daha önce bir projede beraber çalıştığım biri ile kahve almaya giderken göz göze geldik. tam kapıdan içeri girerken solda tarafta tanıdık biri var mı diye bakmıştım ki.

LAAAAAPPPPPSSSS!!

böyle aramızda 6-7 metre varken direk göz bebeklerimizin içine baktık. böyle deldi geçti resmen kafasından geçen yazıları okuyabiliyordum,

aa o mu!
aa o!
o cidden o!
kitlendim kafamı çeviremiyorum
mal gibi bakıyorum suratına resmen

derken ilk kafayı ben çevirdim, kahvemi aldım tekrar oraya bakmadan çıktım gittim. normal bir bakış olsa zaten tanıdık yer birşeye yormazdım ama cidden garip bir bakışı vardı.

kadınlar için hoşlandıkları erkeklerle konuşmak neden bu kadar zor?

beğenilmeyi beğenmeye tercih mi ediyorlar?

 

göz göze gelip birbirinin ruhunu görebilmek, hayatta nadir rastlanan durumlardandır. birkaç kez benim de başıma geldi. yalnız anlamadığım şey sen niye konuşmuyorsun da karşı taraftan bekliyorsun?

humat
1

mobil görünümden çık