Ben yine de ne kendi bebeğimi ne de başkasını öldüremezdim sanırım.
O kadar güçlü bir hayatta kalma isteğim yok benim. İntihar ederdim sanıyorum.
Not: Bu cevabı serin ve çikolatayla dolu bir çekmecesi olan bir masanın bulunduğu odamdan yazıyorum.
hiçbirimiz ölecek kadar aç kalmadığımız için bu soruya cevap vermek zor. "ben çok iyi insanım kimseyi öldüremem", "ben çok onurlu adamım kendimi feda ederim" gibi basmakalıp karakter cümlelerinin geçersiz kalacağı koşullar bunlar. kendi bacağını da kesip yiyebilirsin, bebeğini de öldürürsün, bir köşe geçip sessizce ölmeyi de bekleyebilirsin. ha ben hala mantıklı düşünebilecek haldeysem napardım? pragmatik davranıp en iri çocuğu öldürürdüm ailece gömerdik herhalde.
@cureforlove
1. Dünya Savaşı yazmışım, yanıtını görünce fark ettim.
Benim okuduğum kaynaklarda kendi çocuğunu öldürenlerden de bahsediyor. Mesela;
www.dailymail.co.uk
benim de öyle aman aman bi yaşama isteğim yok, kaldı ki bi çocuğu hatta kendi çocuğumu öldürecek cesaretim de yok. bi yerlerden çalar çırpar mıydım acaba? en oluru o gibi duruyor öyle bi durumda.