sürekli affedemeyeceğim şeyler yapmaya devam ediyorum. çok mutlu görünen ve çok gülen bir insanım. ama kendimi hiç sevmiyorum. ama hiç sevmiyorum. insanlara verdiğim değeri gösteremiyorum. sevgimi göstermiyorum. kendimi samimi biri diye düşünürdüm ama artık iki yüzlü olduğumu biliyorum.
affetmemek konusuna geliyorum tekrar. kendimi bi konuda suçlu hissettiğimde bi süre geçse de unutamıyorum. sürekli düşünüyorum.düşündükçe başka suçluluk hislerim peşime takılıyor. 15 yıl önce babama ya da anneme yaptığım bi hareket ya da kurduğum bi cümle saatlerimi alıyor.
eşimden ayrılıyorum. hayatını direkt olarak mahvettiğim kişi o aslında. ilişkimiz için kurabileceğim net cümle bu; onun hayatını mahvettiğim.
arkadaşım kalmadı. etrafımda üçüncül ilişkiler kurduğum iş arkadaşlarım var sadece. ortak 1-2 noktam olan insanlar.
ailemle aile gibi bir iletişimimim yok.
işimde de kendime güvenim hala gelmedi. sürekli stres, gerginlik yaşıyorum.
değer verdiğim herkesi kaybediyorum. herkesi. yapayalnızım.
soru şu; ben şimdi ne yapıcam?
Ortada mahvolmuş bi şey varsa bunun suçunu tek bir kişiye yüklemek yanlış. Seni tanımıyorum ama kendine fazla yükleniyorsun gibi geldi bana.
öncelikle kendini suçladığı tüm bu şeylerin listesini yap. her cümlenin öznesi ile birebir görüşerek affet/af dile. vicdanını ancak böyle rahatlatabilirsin. bol ağlamalı görüşmeler olacağını düşünüyorum. ama affetmek/affedildiğini duymak seni rahatlatacaktır. yeniden başlamana yardımcı olacaktır.
psikolojik destek almayi düsündünüz mü?
Bence psikologa gitmeniz lazım
@neferkitty +1 klinik psikoloğa gidiniz.
Değersizlik ve suçluluk şemanız var, sorun içinizde, destek almayı düşünebilirsiniz.