ne yazık ki yaklaşık 10 gün kadar önce saçkıran olduğum ortaya çıktı. epey de agresif, sakal ve kafamdaki saçlar artık epey gitti. saçım zaten mayın tarlası gibi oldu. artık kazıtayım diyorum, zira bugün beni kimse görmesin diye hastayım dedim işe gitmedim. nereye kadar kaçabilirim tabi.
saçkıranlı kafam bana sanki bulaşıcı bir hastalığım varmış, insanlar bana tiksinerek bakıyormuş gibi geliyor. belki de öyledir. artık kazıtacağım. ama hayatımda saçımı hiç 3 numaraya bile vurmadım, beyaz yakalı, takım elbise giyen plaza elemanıyım. sosyal bir fobi oluştu resmen, insanlar ne der diyorum sürekli.
nasıl atlatırım bunu ya. çok canımı sıktı. bir kere kazıtsam 5 günde bir kazıtmam gerekecek alışırım bir şekilde ama insanların dalga geçmesinden falan korkuyorum sanki.
hocam kaçma. hemen yüzleş. sorana durumu açıklarsın. durumu ne kadar çabuk içselleştirirsen o ruh sağlığına o derece olumlu katkısı olur. insanların ne dediğini umursama. iraden dışında gelişen bir durum bu.
kazıt hocam
kendin sonradan tras edersin
ama cok da utanma bosver olan olmus
saçla dolaşmaya alıştıysan ve kazıtmak işine gelmiyorsa..
protez gerçek saç tak bence, biraz masraflı ve zahmetli ama psikolojin yerinde olur.
protez saç falan takamam ya. kabullenme durumunu, caletti nin dediği gibi yüzleşmeyi erteliyorum aslında.
protezle falan uğraşılmaz. sıfırla kafayı yarın çık mahalleye git işine. güler yüzlü ol. ikinci sınıf insanlar dış görünüşe önem verirler. sıkma canını.
Toppik kullansan
Psikolojik destek alabilirsin bunların yanında.
gecmis olsun.
yillardir ben de kazitirim sacimi. ilk bir iki gun bazi tepkiler olmadi değil. ama insanlar alisiyorlar bir sure sonra.
üstelik bence cok buyuk bir rahatlık.
yalnız sinüzite dikkat etmeniz gerekebilir sacini kazittiktan sonra.