Ör: İnançlı birinin inancının zedelenmesinden korktuğu/çekindiği için inancıyla ilgili tartışmalardan kaçınması gibi.
Hayır yok, her konuda başka fikirleri dinlemeyi severim, önyargı oluşturmamaya çalışırım.
Tartışmaktan korktuğum bir konu yok. Ama tartışacağım kişinin herhangi bir şekilde bir fikre tahammülü yoksa, dinlemiyorsa, şiddete meyil ediyorsa, tartışmam o kişiyle.
Ensest, sadakatsizlik, çok eslilik, fuckbuddylik & ons muessesesi, faşizm...
tartışmak ilerletici olursa tartışırım ancak din gibi konularda tartışmak çok gereksiz geliyor bana. iki tarafın da birbirini milim ilerletemediği/bi'şey katamadığı konularda tartışmak anlamsız.
Sermaye dağılımı, aç insanlar, fakirler, zenginler.
Korktuğum yok, ama tercih etmediğim var.
Cinsel istismar, taciz, tecavüz, pedofili, hayvanla cinsel iliski.
ensest
artık kimseyle hiçbir şey tartışmıyorum. gündelik muhabbet dışında cıkmıyorum.
Siyaset. Korkmaktan ziyade mide bulantısı diyeyim. Sonu yok çünkü,insanların bu konudaki dogma düşüncelerini bizli sizli dillerle ifade etmeye çalışması, tam anlamadığı noktaları şablon yalanlarla savunması falan... hızla uzaklaşıyorum böyle anlarda.
"tatlım, bu ayakkabı, bu kıyafetin altına yakışmış mı" sorusuyla başlayan ya da başlama potansiyeli olan tartışmadır beni korkutan.