sınamakla falan uğraşmazdım. o kadar param var bi de böyle şeylerle vakit mi harcıycam. gider dünyayı gezer hayatımı yaşamaya başlardım hemen. keyfime bakardım.
Sınardım.
Kazananı yanıma alırdım ama sınanmayacak adamlar da var tabii.
çok zengin olduğumu kimseye söylemezdim. zor zamanlarımda yanımda olan arkadaşlarıma destek olurdum. diğerlerini umursamazdım.
ayrıca, hiçbir arkadaşım benim için olmazsa olmaz değil.
benimle arkadaşlık yapan insan zaten yeterince sınanmıştır. bi daha bi daha sınamanın anlamı yok.
e sen çulsuzken arkadaşın olmuşlar zaten. bi yamukluk var mı diye merak ediyosan şuan da sınaman lazım. eğer sen bi şeylerden şüphelenip şuan yeterince güçlü olmadığın için sesini çıkarmıyosan sen de pek erdemli biri değilsin demektir.
Hiç öyle Entourage'daki eleman gibi arkadaşlarıma Ferrari falan alamam, umurumda olmaz. Herhangi bir şekilde para isteyen olursa da gg. Gerçi oradaki ortam biraz farklı, hepsi birlikte fakir şekilde büyüyen insanlardı.
Sınamazdım. Çünkü zaten şu anki halleriyle maddi ve manevi yönden destek vermeye çalıştıklarını düşünüyorum (tabii, bu benim yanlış algılamam da olabilir.). Eğer kötü halimde yanımdalarsa iyi halimde haydi haydi olurlar, öyle değil mi?
Ha, olay arkadaşlık sınama olayına gelince ben zaten hala yer yer sınıyorum onları. Ufak bir harekete türlü anlamlar yüklüyorum kendi mantığım ve değerlerim çerçevesinde. Onların gözünden bakınca olaya bir şekilde de ikna oluyorum çoğu zaman. Yine de bu gerçek anlamdaki yalnızlığımı gidermiyor.
Neyse işte, büyük para olsa bile ortada, benim için mesele gönül meselesi, maddi anlam çok geride kalıyor.
Borç para iste.
Ailem dışında kimse umrumda olmazdı, nasılsa yeni hayatıma adapte olamayacaklar.
Üstelik insanlara ödeyemeyecekleri iyilikler yaparsanız en büyük kazığı size atarlar.